هاشم داداش پور - استادیار برنامه ریزی شهری و منطقه ای دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس
بهرام علیزاده - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس
فرامرز رستمی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس

از دیدگاه جامعه شناسان شهری و شهرسازان انسان گرا، اعتماد ستون فقرات اجتماعات محلی بوده و منجر به افزایش کارآیی و ارتقاء کیفیت زندگی در آنها می شود از این رو هدف اصلی این تحقیق، بررسی ارتباط بین میزان کارایی اجتماع محوری محله دولاب با میزان اعتماد در بین ساکنین این محله می باشد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی بوده و در آن جهت گرداوری اطلاعات مورد نیاز از روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه استفاده شده است نتایج تحقیق نشان می دهد که محله دولاب، یک محله اجتماع محور است ولی به دلیل بالا نبودن میزان اعتماد ساکنین محله به نهادهای محلی فعال در زمینه شهرسازی، در حال حاضر نمی تواند از مزیت های اجتماع محوری خود استفاده کند و این محوریت اجتماعی نیز به دلیل فقدان اعتماد در محله روز به در حال کاهش است بنابراین توصیه می شود که قبل از هر اقدام شهرسازی در محله دولاب، زمینه های لازم جهت ارتقای اعتماد ساکنین نسبت به نهادهای مرتبط شهری و محلی ایجاد شده و از هرگونه اقدامی که منجر به کاهش میزان اعتمد ساکنین می شود پرهیز شود این تحقیق معتقد است که نظام شهرسازی در ایران بایستی به سمت رویکرد برنامه ریزی اجتماع محور با محوریت اعتماد سازی سوق داده شود.

برنامه ریزی اجتماع محور، اجتماعات محلی، اعتماد، محله دولاب