برنامه ریزی راهبردی ارتقاء وضعیت رفاه دانشجویان در نظامآموزش عالی ایران(از منظر کیفیت زندگی)

شرایط داخلی و بین المللی کشورمان در عرصه علمی، توجه به وضع رفاهی نخبگان به طور عام و دانشجویان به شکل خاص را مضاعف ساخته است. مهاجرت نخبگان علمی، جذابیت های تحصیل در خارج از کشور و بهره برداری کشورهای توسعه یافته از دانش آموختگان ایرانی، در سال های اخیر، توجه به کیفیت زندگی دانشجویی و برنامه ریزی راهبردی برای ارتقای آن را اجتناب ناپذیر کرده است. گزارش های ملی در بخش آموزش عالی، نشان دهنده سطوح پایین امکانات مادی و بی توجهی به ابعاد گوناگون کیفیت زندگی دانشجویان است. هدف اصلی این مقاله، ارایه برنامه راهبردی- پیشنهادی در این راستا از طریق مطالعه منابع چندگانه و سرانجام تحلیل محیطی وضعیت صندوق رفاه دانشجویی، به منظور تعیین و تحقق اهداف واقع بینانه تر در مسیر ارتقاء کیفیت زندگی دانشجویان، می باشد. این بررسی، علاوه بر توصیف جایگاه رفاه دانشجویی در نظام آموزش عالی به بررسی عملکرد صندوق رفاه دانشجویان به عنوان متولی اصلی تامین رفاه این بخش از جامعه پرداخته و عوامل درونی و بیرونی موثر بر موفقیت و یا عدم موفقیت این نهاد را مورد شناسایی قرار داده است. روش جمع آوری اطلاعات و داده ها روش سه سویه نگری است که مقدمتا با استفاده از منابع و گزارش های معتبر و متعدد، از جمله گزارش های رسمی معاونت برنامه ریزی ریاست جمهوری، عملکرد صندوق رفاه دانشجویان، مورد بررسی قرار گرفت و در پایان با استفاده از تکنیک تحلیل محیطی (سوات ) برنامه راهبردی پیشنهادی ارتقاء وضعیت رفاه و کیفیت زندگی دانشجویی براینظام آموزش عالی کشور و مشخصا صندوق رفاه دانشجویان وزارت علوم و وزارت بهداشت تنظیم گردید. برنامه ای که ضمن در نظرگرفتن اصول و ارزش های موجود در اسناد بالادستی، به لزوم ارتقای زندگی و بهزیستی دانشجویان تاکید و آن را ضرورتی در سطح ملی می داند و با تقسیم کار نهادی (نگاشت نهادی)راهبردها و اقدامات متنوع و عملیاتی ارایه می دهد

Keywords:

برنامه ریزی راهبردی , نظام رفاهی , آموزش عالی , رفاه دانشجویی , سه سویه نگری , تحلیل سوات