بررسی میزان احساس امنیت اجتماعی و عوامل موثر بر آن(مطالعه موردی شهر تهران)

احساس امنیت اجتماعی، از موقعیت و جایگاه برجسته ای در برنامه ریزی کشور برخوردار است که دست یابی و پایدارسازی آن نیازمند مقدمات و زمینه های پیچیده ای بوده و آسیب پذیری یا زوال آن نیز، معلول زمینه ها و عوامل متفاوتی است این پژوهش با هدف سنجش میزان احساس امنیت اجتماعی شهروندان تهرانی و عوامل موثر بر آن بر روی 384 نفر از شهروندان تهرانی زن و مرد با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، روش پیمایش و تکنیک پرسشنامه انجام شده است وجود رابطه بین پایگاه اجتماعی اقتصادی با احساس امنیت اجتماعی با ضریب همبستگی تایید گردید. همچنین وجود رابطه بین اعتماد اجتماعی و گرایش به مشارکت در تامین امنیت با ضریب همبستگی 0.311 تایید گردید. با توجه به نتایج به دست آمده بیشتر شهروندان میازان احساس امنیت اجتماعی خود را متوسط و پایین دانسته اند و از میان چهار شاخص در نظر گفته شده برای احساس امنیت اجتماعی جانی، مالی، فکری و جمعی امنیت مالی و جانی، میانگینی به مراتب بیشتر از اغمنیت فکری و جمعی را دارا می باشند مقدار R2 در رابطه رگرسیونی 0.293 به دست آمد که نشان دهنده این است که متغیرهای وارد شده در مدل فقط 29.3 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین می کنند و بیشترین میزان تاثیر بر متغیر احساس امنیت اجماعی را نیز پایگاه اجتماعی اقتصادی و اعتماد اجتماعی دارا می باشند.

Keywords:

امنیت , احساس امنیت اجتماعی , اعتمد اجتماعی , پایگاه اجتماعی اقتصادی