شهام اسدی - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه غیرانتفاعی روزبه، زنجان، ایران

قلعه حیوانات رمانی پرهیاهو، متلاطم و سرشار از از نماد است. کل داستان روایتی سمبولیک و درامی سیاسی- اجتماعی است که به صورت هجوآمیز و مضحک، انقلاب 1947 اکتبر روسیه را مورد انتقاد قرار میدهد.شخصیت هایی که اورول در داستان خویش میپروراند به نوعی در یک فضای سورریال و موهوم واقع است که از یک نوع ناتورالیست معنادار و پویا سرچشمه میگیرد. اورول میکوشد به مخاطب خویش بفهماند که در انقلابآن چیزی که بیشتر از همه مهم است شعور سیاسی و آگاهانه است یعنی تعقل و تفکر و نه پیروی بیچون و چرا و چشم و گوش بسته که این باعث عدول از آمانها اتوپیا و میل به سوی دیساتوپیایی است. رمان جورجاورول از نگاه بسیاری از منتقدین نماد یک جامعه دیساتوپیایی است که به نوعی فضای کمونیستی دوران استالین را در شوروی به تمسخر میکشد. فضایی که دهشتناک و رعب آور است. اما این رمان تنها متعلق به گذشته و کمونیسم شوروی نیست بلکه تندیسی است که در هر عصری به درد میخورد و هر انقلابی که بدون آگاهی باشد را مورد نقد قرار میدهد چراکه نبود آگاهی باعث نفوذ پوپولیسم و توتالیتریسم میگردد که در نهایت به یک دیکتاتوری مطلق و بدتر منجرب میگردد و باعث نفوذ افرادی در حکومت و بدنه سیاسی جامعه میگردد که سرشار از عقده و تشنه قدرت هستند. این مقاله با نگاه توصیفی- تحلیلی و بر مبنای اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای گردآوری شده است؛ و سعی کردیم ابتدا به بررسی شخصیت های داستان و نمودهای سمبولیک آنها بپردازیم و سپس داستان را از ابعاد اتوپیای و دیساتوپیای مورد نقد و بررسی قرار دهیم تا درنهایت به ابعاد نظامات توتالیتری راحت تر پی ببریم

قلعه حیوانات، توتالیتر، اتوپیا، دیساتوپیا، سمبلیسم، جورج اورول