حسین سلیمی بجستانی - استادیار دانشگاه علامه طباطبایی (ره)، تهران
مهدی وجدانی همت - کارشناسی ارشد مشاوره ی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران

مرگ به عنوان یکی از اساسی ترین دغدغه های پیش روی انسان همواره مورد توجه اندیشمندان علوم انسانی بوده و هر نظریه پرداز به فراخور منابع معرفتی خویش، از زاویه ای به این مسیله پرداخته است. در مسلم بودن این موضوع برای تمام انسان ها تردیدی نیست، اما در اینکه کیفیت مرگ چگونه است و اساسا انسان در قبال آن چه موضع گیری می تواند داشته باشد، همیشه محل تضارب آراء گردیده و هر مکتبی برای طرفداران خود، دستورالعمل هایی توصیه نموده است. در این مقاله به روش توصیفی تحلیلی، ابتدا دیدگاه روانشناسان وجودی در موضوع مرگ و آنگاه دیدگاه قرآنی علامه طباطبایی (ره) در تفسیر المیزان مطرح شده که با بیان پیش فرض ها و مبانی فکری هر دو دیدگاه یک مبنای تطبیق به خوانندگان محترم ارایه می گردد. در برخی مباحث، هر دو دیدگاه اتفاق نظر دارند و در بعضی دیگر، دیدگاه قرآنی تکاملی تر می باشد. نوع نگاه انسان محوری در روانشناسی وجودی و خدامحوری در دیدگاه قرآنی، موجب تضاد هر دو دیدگاه گردیده و در پایان، ذیل پانزده (15) بند، وجوه اشتراک و افتراق دو دیدگاه مطرح شده است.

مرگ، روانشناسی وجودی، تفسیر المیزان، علامه طباطبایی