کاربرد شاخص های آسایش حرارتی در طراحی مسکن پایدار (مطالعه موردی شهر تربت حیدریه )

طراحی همساز با اقلیم عبارت از نگهداری وضعیت میکروکلمایی مسکن در محدوده آسایش است.پس جهت معماری پایدارلازم است، اقلیم به درستی شناخته شود و سازگاری مناسب با آن ایجاد گردد. از طرفی با افزایش بی رویه سوخت‎های فسیلی در ساختمان ها به منظور ایجاد سرمایش، گرمایش و تهویه، رویکرد معماری پایدار با هدف استفاده هرچه کمتر از انرژی های تجدیدناپذیر پدیدار شد. از مهمترین نکات تاثیرگذار بر این رویکرد، آشنایی با خصوصیات اقلیمی و شرایط آب و هوایی شهر و نحوه برخورد با این عوامل است. هدف از این نوشتار شناخت و بررسی شرایط آب و هوایی شهر تربت حیدریه در استان خراسان رضوی که در سال های اخیر گسترش کالبدی و فیزیکی محسوسی داشته و در ادامه ارایه راه حل های معمارانه متناسب با آن با رویکرد معماری و طراحی مسکن پایداراست. در این مقاله، آماراقلیمی مورد نیاز در طی یک دوره زمانی 51 ساله (1959 - 2010) از سایت سازمان هواشناسی استخراج گردیدو سپس روی داده های خام پردازش های مربوطه صورت گرفت. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی می باشد که به همراه استفاده از روش های استاندارد بررسی شاخص های آسایش حرارتی مانند اولگی، گیونی و ماهانی به ارایه پیشنهاداتی برای طراحی فضاهای مسکونی شهر منجر گردیده است.

Keywords:

اقلیم , معماری , بیوکلیماتیک ساختمانی , گیونی , ماهانی , شهر تربت حیدریه