محمدحسین بوچانی - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
فاطمه الفتی - کارشناس ارشد شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بروجرد، بروجرد، ایران
مریم بیرانوندزاده - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری و پژوهشگر جهاد دانشگاهی واحد لرستان، خرم آباد، ایران

رشد سریع شهر نشینی پس از انقلاب صنعتیف دولت ها را در تامین مسکن شهرنشینان ناتوان ساخته است. برای عملکرد صحیح مسکن و واحدهای مسکونی در هر منطقه از کشور، بایستی واحدهای مسکونی با خصوصیات سنتی و خلق و خوی مردم، وضعیت آم و هوایی منطقه، تعداد افرادی که در واحدهای همسایگی سکنی می گزینند، جنس ساختمان های مسکونی و نیازهای افراد خانوار از یک مسکن راحت که با خصوصیات اجتماعی و اقتصادی آنها وفق دهد، منطبق باشد. ایجاد واحدهای مسکونی بایستی با تغییرات رونق زندگانی مردم و با امکانات اقتصادی مملکت، چه از نظر میزان سرمایه گذاری دولت در بخش مسکن و چه از نظر میزان سرمایه گذاری دولت در بخش مسکن و جه از نظر سایر منابع مانند: میزان زمین، نیروی انسانی، مصالح ساختمانی و ... هماهنگ باشد. چندسالی است که در کشور پروژه هایی مطرح می باشد که هدف عمده آن تامین مسکن برای گروه های کم درامد می باشد. تامین مسکن برای قشر ضعیف جامعه دغدغه ی تمامی دولت ها در سطح جهان بوده است به گونه ای که نهادهای قانون گذار جهانی، قوانینی برای خانه دار کردن انسان های کم درآمد تصویب کرده اند. در کشور ایران هم قانون اساسی از دولت خواسته است تا تمام سعی خود را برای خانه دار کردن مردم انجام دهد و این موضوع در برنامه ی تمامی دولت ها بوده است و هرکدام از آنها اقداماتی را برای تحقق بخشیدن به این امر انجام داده اند. اما این موضوع در برنامه برخی دولت ها جلوه دیگری پیدا نمود و طرحی تحت عنوان مسکن مهر طراحی و پیاده سازی شد. روش انجام تحقیق، توصیفی- تحلیلی است که برای گردآوری اطلاعات با استفاده از روش های میدانی پرسشنامه از 145 خانوار شهری نمونه پرسشگری به عمل آمده است، سوال اصلی پژوهش این است که میزان رضایت مندی متقاضیان مسکن مهر از این طرح تا چه اندازه ای است

مسکن مهر، شهروندان، میزان رضایت، خرم آباد