محمدرضا انواری - دانشجوی دکتری فرهنگ و ارتباطات دانشگاه باقرالعلوم (ع)و عضو گروه تربیتی -اجتماعی پژوهشکده باقرالعلوم (ع)

بازیهای رایانه ای ،در شمار رسانه های نوینی قرار دارند که به سبب ماهیت بینارشته ای بودن شان ،نمی توان آنها را تنها با استفاده از نظریه های کهن ارتباطات و رسانه تبیین کرد. این مقاله باگذر از نظریه های مرسوم ارتباطات ، به دنبال ترسیم چارچوبی برای تحلیل بنیان های نظری است که بازی های رایانه ای، مبتنی بر آنها عمل می کنند. بدین منظور، بازیهای رایانه ای را در قالب پلی مطمع نظر قرارمی دهدو با استفاده از رویکردی که بازیهای رایانه ای رابه مثابه یک منبع آموزشی و رسانه ای برای انتقال فرهنگ در نظر میگیرد، مدعی است ، در بازی های رایانه ای، به ویژه در ژانر سیاسی و استراتژیک ، با استفاده از تولید فراواقعیت -همچنان که بودریار معتقد است -نسخه بدلی از واقعیت تولید میشود که جای نسخه واقعی رامی گیردو به کمک نمادهاو شبیه سازی هایی که در بازی استفاده میشود، جایگزین واقعیت می گردد؛به گونه ای که گاهی هیچ نسخه اصلی در عالم واقع وجود ندارد که بتوان بازی را به آن ارجاع داد. مدل تولید رضایت هرمان و چامسکی و همچنین دستگاه ایدیولوژیک حاکم بر بازی، به خلق فراواقعیت کمک میکند.

بازیهای رایانه ای، فراواقعیت ، ایدیولوژی، شبیه سازی، تولید رضایت