مقدمه ای بر تبیین جایگاه مفهوم اثربخشی در مدل ذهنی رایج در ایران در راستای بررسی علل کم توجهی به اثربخشی پژوهش های فزاینده کشور

طی دهه های اخیر دست اندرکاران نظام پژوهشی ایران بدون توجه جدی به میزان اثرگذاری فعالیت های خود کمیت پژوهش های کشور را به شکل چشمگیری افزایش داده و در نتیجه جایگاه کشور را در جهان از لحاظ تعداد برون دادهای علمی 70 رتبه بهبود بخشیده اند مکتب نهادگرایی در راستای بررسی ریشه ای ترین علل کم توجهی به اثر بخشی پژوهش ها در ایران مطالعه را به کنکاش در مدل ذهنی سوق میدهد از آنجا که محوریت یافتن و تعیین کننده شده مفهوم اثربخشی در مدل ذهنی بشر غربی صرفا پس از بروز برخی تغییرات بنیادین در نگرش آنها حاصل شده پژوهش حاضر به مقایسه جایگاه هریک از این الزامات انتزاعی مفهوم اثربخشی در مدل های ذهنی رایج در ایران و غرب جدید پرداخته شده است روش مطالعه توصیفی تحلیل بوده که طی آن از نکاتی که صاحب نظران شناخته شده در مقایسه جنبه هایی از نگرش ایرانیان و غرب جدید مطرح نموده اند و توصیف هایی که سفرنامه نویسان خارجی از نگرش رایج در ایران ارایه داده اند به عنوان منابع اصلی و از شعر و ادبیات فارسی به عنوان یک منبع فرعی استفاده شده است یافته ها حاکی از آن بود که پیش نیاز های انتزاعی لازم برای محوریت یافتن مفهوم اثربخشی در مدل های ذهنی رایج در ایران و غرب جدید وضعیت بسیار متفاوتی داشته و حضور نمایان ویژگی هایی چون تقدیرگرایی به چالش کشیدن رابطه عللیت ضد ارزش بودن تصرف در عالم و ماورایی بودن اثر پذیر اثر گذار و ماهیت آثار موجب شده مدل ذهنی رایج در ایران برای محوریت یافتن و تعیین کننده شدن مفهوم اثربخشی از ظرفیت اندکی برخوردار باشد