پایدارسازی حمل ونقل در جهت ارتقا کیفیت محیط شهری با تاکید بر بافتهای تاریخی مطالعه موردی: مقایسه مرکز تاریخی مشهد و فرایبورگ

در میان تمامی مباحث مربوط به شهر پایدار، مبحث حمل ونقل شهری در اولویت قرار دارد. حمل ونقل در واقع موضوعی محوری در زندگی ما و نیز یکی از مشکلات جدی است که با آن روبهرو هستیم. نظر به اینکه بافت تاریخی و کهن هسته مرکزی اغلب شهرها، که عناصر ارزشمند و باستانی شهر را در خود جای داده و بهمثابه هویت و پیشینه شهروندان است با مشکلات متعدد کالبدی، اقتصادی و اجتماعی مواجه است و سهولت دسترسیفیزیکی و بصری به این بخش از شهر، میتواند موجب ارتقا سطح شاخصهای کیفیت محیط شود؛ لزوم توجه به سیاستهای جدید شهرسازی در امر برنامه ریزی حمل ونقل از طریق دسترسی پیاده، دوچرخه و حمل ونقل عمومی را در اینگونه از بافتها نشان میدهد. این مقاله نیز باهدف اصلی ضرورت پایدارسازی حمل ونقل در بافتهای تاریخی در جهت ارتقاء کیفیت محیطی درصدد آن است؛ ضمن مطالعه ادبیات نظری، به بررسی اقدامات حمل ونقلیصورت گرفته در مرکز تاریخی شهر مشهد در نگاهی تطبیقی - تحلیلی با نمونه بارز و موفق جهانی مرکز تاریخی شهر فرایبورگ بپردازد و به این پرسش اساسی که آیا پیادهسازی حملونقل پایدار در بافتهای تاریخی میتواندسبب ارتقاء سطح شاخصهای کیفیت محیط شهری گردد یا خیر ، پاسخ دهد. پژوهش حاضر؛ ضمن ارایه شاخصهای مناسب، با استفاده از روش چک لیستهای کیفی دودویی طراحی شهری و نیز مطالعه تطبیقی – تحلیلی صورت گرفته، نشان میدهد که پیاده سازی حمل ونقل پایدار در بافتهای تاریخی موجب احیاء و ارتقاء سطح شاخصهای کیفیت محیط شهری خواهد شد.

Keywords:

شهر پایدار , حمل ونقل پایدار , بافت تاریخی , کیفیت محیط