مروری بر مطالعات انجام گرفته در مورد واکنش استری شدن با استفاده از فرایند تراوش تبخیری

تراوش تبخیری فناوری است که در حال تثبیت موقعیت خود در بین فرآیندهای جداسازی میباشد. این فرآیند باتوجه به پتانسیلهای موجود، به عنوان جایگزینی مناسب برای روشهای دیگر جداسازی در محدوده وسیعی از فرآیندها محسوب میشود. در زمینه هایی مانند حذف آب از ترکیبات آلی و حذف مقادیر جزیی اجزاء آلی از محلولهای آبی، کارهایی به صورت صنعتی نیز انجام شده است. از دیدگاه مواد سازنده غشا، اغلب پلیمرهای صنعتی موجود، در تهیه غشا به کار گرفته شدهاند. انتخاب ماده سازنده غشا اختیاری نیست بلکه براساس خواص فیزیکی و شیمیایی گوناگون انجام می شود. از آنجایی که تراوایی معیاری کمی از قابلیت عبوردهی غشا و گزینش پذیری یک معیار کیفی است، در طراحی غشا هر دو عامل را باید در نظر داشت. جداسازی ترکیبات آلی از آب، یکی از چالشهای مهم صنایع شیمیایی است که به دلیل تشکیل مخلوطهای آزیوتروپ 2، با روشهای مرسوم مانند تقطیر آزیوتروپیک، مستلزم صرف انرژی و هزینه بالاست. فناوری غشایی تراوش تبخیری به دلیل عدم وابستگی به تعادلات بخار- مایع و همچنین گزینش پذیری بالا جهت جداسازی مواد آلی- آبی از یکدیگر مورد توجه قرار گرفته است. غشاهای پلیمری بهدلیل هزینه پایین تولید و کارایی اقتصادی و معقول،جایگزینی مناسب برای فرآیندهای جداسازی رایج مانند تقطیر، جذب و جذب سطحی هستند. یکی از روشهای بهبودقابلیتهای غشایی استفاده از مواد نانویی در بافت پلیمری است. به دلیل اندازه کوچک نانو ذرات و نیز سطوح تماس بالای بین نانوذرات و فاز پلیمری، غشاهای ساخته شده از این مواد علاوه بر توانایی ایجاد برهمکنش مناسب با اجزای جدا شونده و انتخاب پذیری بالا، دارای مقاومت مکانیکی و حرارتی مطلوبی نیز خواهند بود. در این پژوهش سعی شده است مطالعات کامل انجام گرفته در مورد واکنش استری شدن توسط فرایند تراوش تبخیر مورد بررسی قرار گرفته شود.