آذر عسگری - دانشجوی دکتری شیمی کاربردی، دانشکده علوم پایه، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
محمدرضا الله قلی قصری - استادیار گروه شیمی، دانشکده علوم پایه، واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

فلزات سنگین از جمله آلاینده های مهم در منابع آب محسوب می شوند، برخلاف آلاینده های آلی، غیرقابل تجزیه بوده و تمایل بالایی به تجمع در بدن موجودات زنده دارند. برای حذف فلزات سنگین روش های متعدد فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی بکار می روند که هر کدام راندمان، هزینه های اقتصادی و اثرهای زیست محیطی خاص خود را دارا می باشند. در میان این روشها استفاده از جاذب بیولوژیکی بسیار موثر و ارزان است. لذا پلی ساکاریدهایی مثل پکتین، نشاسته، کیتین و دیگر مشتقات آن مثل کیتوسان به عنوان جاذب های طبیعی مورد توجه قرار گرفته اند. در این تحقیق پکتین از گیاه آبی آزولا استخراج شده و کامپوزیت آن با کیتوسان به عنوان جاذب زیستی برای حذف یون های مس استفاده گردید. به منظور مشاهده ساختار سطحی کامپوزیت از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و ساختار شیمیایی نمونه ها از طیف سنجی مادون قرمز استفاده شد. به منظور بررسی عملکرد جاذب برای حذف یون های مس در شرایط بهینه، آزمایش حذف فلز انجام و نتیجه نشان داد، در محلول مس با غلظت 60 میلی گرم بر لیتر و مقدار 0/1 گرم جاذب، حد اکثر جذب مس در مدت زمان 90 دقیقه و pH= 7 اتفاق افتاده و توانایی حذف فلز تا 94/18 درصد را دارا میباشد.

کامپوزیت، پکتین، کیتوسان، آزولا، حذف، فلز مس