مریم دهبندی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه سمنان

ابوسعید ابوالخیر از جمله عارفانی است که نقش موثری در دوره های بعد از خود داشته است و توانسته با عرفان خود درجان و دل اهل عرفان ماندگار شود. پژوهش حاضر بررسی جایگاه ابوسعید ابوالخیر در عرفان میباشد و بر آن است تانیم نگاهی به شخصیت بزرگ عرفانی او و نقش عرفان در زندگی و روزگار او بیندازد. روش این پژوهش توصیفی-تحلیلیاست که برای جمع آوری اطلاعات لازم از روش کتابخانه ای، استفاده از مقالات، مآخذ و مراجع مکتوب استفاده شدهاست. یافته ها حاکی از آن است که تاثیر ابوسعید ابوالخیر همواره در میان اهل عرفان و در ادبیات عرفانی ایران مشهود استو نیز روشن ترین خصیصه ی ابوسعید هماهنگی آن با زندگی است چنانچه میتوان گفت او با عرفان زندگی نمی کرده بلکهعرفان جوهر او بوده و به تعبیر دیگر عرفانی می زیسته است و آن را تجربه کردنی میدانسته نه وصف کردنی.

ابوسعید ابوالخیر، عرفان، صوفیه