میرعلی سیدنقوی - دانشیار و عضو هییت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
معصومه الماسی - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی- رفتار سازمانی دانشگاه علامه طباطبایی

اهمیت برنامه مرشدی ومربیگری به عنوان یک برنامه آموزشی با هدف توسعه ی کارکنان هر روز بیشتر به عنوان یک ابزار کلیدی درسازمان ها آشکار می شود. برنامه مرشدی و مربیگری پایه ای برای کسب دستاوردهای فردی و سازمانی است. محتوای کارکردهایمرشدی و مربیگری یعنی کارکردهای شغلی و کارکردهای روانی- اجتماعی، تبادل اطلاعات شغلی، تجربه و حمایت های اجتماعی رابین مرشد و شاگرد و مربی و کارآموز تسهیل می کند. یافته های پیشین در حوزه تحقیقات برنامه مرشدی و مربیگری حاکی از این استکه برنامه های مرشدی نقش اساسی در توسعه عملکرد سازمانی و بهبود توسعه ی فردی کارکنان ایفا می کنند. ما در این نوشتار به دنبال بررسی امکان سنجی وجود ارتباط بین مرشدی و سبک های مختلف مربیگری با مراحل مختلف چرخه ی عمر سازمانی می باشیم. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش از حیث هدف، اکتشافی از حیث نحوه گردآوری داده ها، کیفی و از نظر نتیجه بنیادی است. جامعه آماری برای استخراج مدل، منابع کتابخانه ای بوده و روش نمونه گیری به صورت اشباع نظری میباشد. نتایج بدست آمده نشان دهنده ارتباط بین مرحله تولد وکارآفرینی با مرشدی، مرحله رشد با مربیگری کسب و کار، مرحله بلوغ با مربیگری اجرایی، مرحله ثبات با مربیگری تیمی، مرحله افول با مربیگری شرکتی / مرحله احیا با مرشدی می باشد.

مرشدی، مربیگری، چرخه عمر سازمانی