مارال محمدی زنجانی - مربی، کارشناسی ارشد طراحی شهری، گروه هنر و معماری، دانشکده فنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر، تهران، ایران

با آغاز دوران معاصر و به همراه آن شدت گرفتن سرعت و گستره ی دامنه ی تغییرات در الگوی زیست، روند تکامل اغلب بافت های تاریخی یا متوقف گردیده یا دچار اختلال شده و یا با توجه به شرایط زندگی مدرن، به تباهی رسیده اند. درحال حاضر این فضاهای شهری تاریخی، با شرایط ساختاری و ظاهری متفاوتی باقی مانده اند. تفاوت مذکور از آن جایی معنا پیدا نمود که این باف تها در برخی از جوامع به سبب بلاهای طبیعی، عوامل دست بشر و یا به دلیل ک متوجهی و بی کفایتی مدیران و اهالی آن به فراموشی و نابودی سپرده شدند. در حالی که بسیاری از ملل دیگر با آگاهی از نقش بافت های تاریخی در ایجاد اصالت بخشی و حس تعلق به یک جامعه از یک رو، بکارگیری ظرفیتهای ذاتی و حصولی این آثار از روی دیگر، آن ها را به عنوان سرمایه هایی کم نظیر، لایق بالاترین تدابیر بازطراحی و مراقبت دانستند. از این رو تلاش در زمینه ی احیای بافت های تاریخی و به طور مشخص محله های تاریخی جهت حفظ ارزش و هویت جامعه در عین لحاظ نمودن سبک زندگی نوین، امری ضروری می نماید. این مقاله می کوشد از رهگذر بررسی وضع موجود مرکزمحله ی تاریخی محتشم ، به سیاست ها، راهبردها و اقداماتی نایل آید که می توانند در راستای احیای مطلوب مرکز محله های تاریخی کارساز باشند. لازم به ذکر است که این امر با بهرهگیری از روش تحلیل نقاط قوت و ضعف، و فرصت ها وتهدیداتSWOT نتایج حاصل از مطالعات کتابخانهای، بررسی اسناد بالادستی، انجام مصاحبههای باز با ساکنان محله محتشم کاشان، و در نهایت مشاهدات میدانی، به منظور تدوین برنامه راهبردی مداخلات معطوف به احیای مرکز محله محتشم صورت پذیرفته است

احیای بافت تاریخی، مرکز محله، فضای شهری، برنامه راهبردی، محله محتشم کاشان