سمیه دوشی - کارشناس ارشد روان شناسی بالینی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
محمد نریمانی - استاد، گروه روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
نادر حاجلو - استاد، گروه روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
سجاد بشرپور - دانشیار، گروه روان شناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

پیش زمینه و هدف: اختلال ارگاسمی یکی از شایع ترین اختلالات عملکرد جنسی در زنان است و بر روی کیفیت زندگی، سلامت جسمی و روانی زنان تاثیر دارد. بنابراین آگاهی از مسایل و مشکلات زنان در این زمینه می تواند نقش عمده ای در استحکام خانواده ها داشته باشد. در راستای شناسایی عوامل تاثیرگذار بر اختلال ارگاسمی در زنان، پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش آزار جسمی و غفلت جسمی در پیش بینی شدت اختلال ارگاسم در زنان صورت گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک پژوهش همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مبتلا به اختلال ارگاسمی مراجعه کننده به بیمارستان های زنان و زایمان و مراکز بهداشت شهر تهران در سال 1931 بودند. از این بین 121 نفر نمونه به صورت در دسترس انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات مشتمل بر دو مقیاس: شاخص عملکرد جنسی زنان (FSFI) و پرسشنامه ترومای کودکی (CTQ) بود. داده های بدست آمده از آزمودنی ها نیز با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین آزار جسمی با شدت اختلال ارگاسم رابطه مثبت و معنی دار، همچنین بین غفلت جسمی با شدت اختلال ارگاسمی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که 11 درصد از کل واریانس شدت اختلال ارگاسم در زنان توسط متغیرهای آزار جسمی و غفلت جسمی تبیین می شود، ولی تنها متغیر غفلت جسمی می تواند تغییرات مربوط به شدت اختلال ارگاسمی در زنان را به طور معنی داری (p> 1/112) پیش بینی کند و متغیر آزار جسمی نمی توانند تغییرات مربوط به شدت اختلال ارگاسمی در زنان را به طور معنی دار پیش بینی کند. نتیجه گیری: نتایج نقش آزار جسمی و غفلت جسمی بر شدت اختلال ارگاسم در زنان نشانگر اهمیت عوامل روانشناختی بر شدت این اختلال است.

ترومای جسمی، ترومای هیجانی، دوران کودکی، اختلال ارگاسمی، زنان