قطعه بندی تصاویر پزشکی با ترکیب الگوریتم ژنتیک و سیستم کنترلگر فازی

قطعه بندی بافت های اندام آسیب دیده اولین بخش در تشخیص غدد سرطانی به صورت نرم افزاری می باشد که از آن به عنوان فاز پیش پردازشی یاد می شود. تداخل بافت های مجاور در یک اندام می تواند روند تشخیص را با مشکلات جدی مواجه نماید چرا که تولید بردار ویژگی ها از هر عضو نیازمند جداسازی دقیق همان قسمت می باشد. به همین منظور استفاده از الگوریتمی که بتواند بافت های تصویر ورودی را به صورت کامل جداسازی نموده و تداخل در پیکسل های همسایه را به کمترین میزان خود برساند یک ضرورت به حساب آمده و در نهایت افزایش کارایی مدل تشخیص یکی از مهمترین نتایج چنین الگوریتمی خواهد بود. در این مقاله با استفاده از الگوریتم فرا ابتکاری ژنتیک، تصاویر پزشکی را دسته بندی نموده و در قدم بعد نسبت به تشخیص بافت های سالم موجود اقدام می شود. تولید بردار ویژگی ها توسط این روش می تواند درصد تشخیص و کارایی را به طور محسوسی افزایش دهد. لذا استفاده از سیستم های کنترلگر فازی، موجب افزایش دقت در تشخیص الگوهای پزشکی و غدد سرطانی شده است. تمرکز در روش پیشنهادی بر افزایش درصد تشخیص می باشد.

Keywords:

الگوریتم ژنتیک , تصاویر پزشکی , سیستم فازی , قطعه بندی