بررسی میزان رعایت اصول حفاظت پرتویی در رادیوگرافی پرتابل قفسه صدری واحد مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) بیمارستان آموزشی بزرگ دزفول

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,863

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MSEMSMED12_163

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1396

Abstract:

سابقه و هدف: رادیوگرافی پرتابل قفسه صدری (Portable Chest X-ray) یکی از آزمون های رادیولوژیکی روتین و پر تکرار است که مکررا برای نوزادان بستری در واحد مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) درخواست می شود. بر طبق گزارش شماره 70 کمیسیون بین المللی واحدها و اندازه گیری های رادیولوژیکی (NCRP)، CXR حدود 25 درصد تمام آزمون های رادیولوژیکی را تشکیل می دهد. یکی از نگرانی های عمده در CXR کودکان، پرتوگیری مستقیم بافت پستان و غده ی تیرویید است که حساسیت پرتویی بالایی دارند. کوکان بطور ویژه ای نسبت به تشعشع حساسند؛ بطوریکه حساسیت پرتویی کودکان بطور متوسط ده برابر بیشتر از بزرگسالان گزارش شده است و ضروری است در زمان تصویربرداری از کودکان دوز تابشی به کمترین مقدار ممکن کاهش یابد. موارد گوناگون و بسیاری وجود دارد که پرتونگار می تواند برای کاهش پرتوگیری بیماران از آنها استفاده کند و در عین حال یک تصویر تشخیصی مناسب تولید نمود. با توجه به گسترش روزافزون درخواست های رادیوگرافی پرتابل در بخش NICU و به دنبال آن افزایش دوز تجمعی نوزادان، مطالعه وضعیت رعایت اصول حفاظت پرتویی و برنامه ریزی جهت رفع نقایص موجود حایز اهمیت می باشد. لذا هدف از مطالعه حاضر دست یابی به شواهدی از وضعیت رعایت اصول حفاظت پرتویی در واحد 2 و 1 NICU بیمارستان بزرگ دزفول می باشد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر نوعی مطالعه مقطعی و از نوع مشاهده ای (observational) می باشد که جهت بررسی میزان رعایت اصول حفاظت پرتویی در رادیوگرافی پرتابل قفسه صدری در واحد 2 و 1 NICU بیمارستان آموزشی بزرگ دزفول انجام شده است. ابزار جمع آوری داده ها استفاده از چک لیستی می باشد که براساس پروتوکل های استاندارد توصیه شده توسط کمیسیون بین المللی حفاظت رادیولوژیکی (ICRP) تهیه و تنظیم شده است. جهت جمع آوری داده ها، پژوهشگران در واحد 2 و 1 NICU حضور یافته و میزان وجود و یا عدم وجود تجهیزات حفاظتی از قبیل روپوش سربی، حفاظ تیرویید، حفاظ گناد و پاراوان سربی (دیوار سربی متحرک) را بررسی نموده و در چک لیست مربوطه ثبت می گردید. جهت بررسی میزان رعایت اصول حفاظت پرتویی از قبیل استفاده از شرایط تابشی مناسب (kVp بالا و mAsپایین)، استفاده از حداکثر فاصله عملی بین کانون اشعه تا بدن بیمار، محدودسازی مناسب میدان تابش اولیه به ناحیه مورد نظر بالینی، میزان استفاده از حفاظ های سربی و توجیه پرستاران در ترک اتاق رادیوگرافی و یا ایستادن در پشت دیوار سربی، پژوهشگران در زمان انجام رادیوگرافی در واحد NICU حضور یافته و میزان رعایت اصول حفاظتی مذکور برای بیماران را مشاهده و در چک لیست ثبت می گردید. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: در مراکز بررسی شده تجهیزات حفاظتی از قبیل پاراوان سربی، روپوش سربی، حفاظ تیرویید و حفاظ گناد وجود داشت لیکن در هیچ موردی برای نوزادان از حفاظ سربی استفاده ای نمی شد. برخی پرتوکاران در هنگام اکسپوز از روپوش سربی و حفاظ تیرویید برای خودشان استفاده می کردند. همچنین تمام پرتوکاران و اغلب پرستاران در هنگام پرتوتابی پشت دیوار سربی می ایستادند. استفاده از شرایط تابشی مناسب (kVp بالا و mAsپایین) در هیچ موردی مشاهده نگردید. محدودسازی میدان تابش اولیه به ناحیه مورد نظر بالینی در بیش از 90 درصد موارد رعایت نمی شد، لیکن توجیه پرستاران در ترک اتاق رادیوگرافی و یا ایستادن در پشت دیوار سربی در تمام موارد رعایت می شد. رعایت حداقل فاصله عملی بین کانون اشعه تا بدن بیمار (35 سانتی متر) در تمام موارد رعایت می شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر در توافق خوبی با مطالعه تمجیدی در بوشهر، برهانی و همکاران در کرمان و رحیمی و همکاران در مازندران می باشد. علیرغم اینکه وضعیت رعایت اصول حفاظتی برای کارکنان مطلوب به نظر می رسد، لیکن برای بیماران نگران کننده می باشد و توجه ویژه مسیولین فیزیک بهداشت مراکز را طلب می کند. اگرچه دوز حاصل از یک رادیوگرافی منفرد CXR رقم پایینی است لیکن با عنایت به افزایش تعداد درخواست های رادیوگرافی و حساسیت پرتویی ویژه نوزادان و همچنین امید به زندگی بالاتر در آن ها، رعایت اصول حفاظت پرتویی در مراکز پونساز کشور بیش از پیش محرز می گردد.

Authors

وحید کرمی

گروه علوم پایه، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی دزفول، دزفول، ایران

منصور ذبیح زاده

گروه فیزیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

پروین عبدالهی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی دزفول، دزفول، ایران