تاثیر تخریب الکتریکی هسته قاعده ای مینرت بر یادگیری فضایی در موش های صحرایی نر

بیماری آلزایمر AD یک اختلال نورودژنراتیو است که منجر به زوال شناختی پیش رونده می شود. اختلال حافظه در بیماری آلزایمر با کمبود قشری استیلکولین و از دست دادن نورون های کولینرژیک در هسته های قاعده ای مینرت NBM همراه می باشد. در این مطالعه اثرات تخریب NBM بر یادگیری فضایی درموش های صحرایی بررسی شده است. بیست و یک موش صحرایی نر به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه تخریب (تخریب الکتریکی دو طرفه NBM با القاء جریان الکتریکی به مدت 3 ثانیه، با شدت 0/5 میلی آمپر جهت ایجاد مدل آلزایمر( و گروه شاهد تخریب ) ورود الکترود به NBM بدون القاء جریان الکتریکی). یک هفته بعد، موش های صحرایی به مدت پنج روز با دستگاه ماز Y- شکل آموزش دیدند. مقایسه نتایج بین گروه شاهد تخریب و کنترل اختلاف معنی داری را نشان نداد؛ که نشان می دهد مراحل جراحی شامل بیهوشی و ورود الکترود به هسته NBM بدون القاء جریان الکتریکی تاثیری بر میزان یادگیری فضایی نداشت. آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری نشان داد که زمان، گروه و اثر متقابل زمان و گروه تاثیر معنی داری بر یادگیری فضایی دارد. P<0.001 گروه کنترل با گروه تخریب اختلاف معنی داری داشت P<0.001 نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که یادگیری فضایی در موش های صحرایی نر بالغ متعاقب تخریب دو طرفه NBM کاهش می یابد

Keywords:

بیماری آلزایمر , یادگیری فضایی , تخریب , هسته قاعدهای مینرت , ماز Y- شکل