بررسی اثرات دگرآسیبی پنیرک معمولی و بیدگیاه بر پارامترهای رشدی گیاهان گندم و خیار

گیاهان از طریق ترشح آللوکمیکال ها، گونه های همجوار خود را تحت تاثیر قرار می دهند که این فرآیند دگرآسیبی (آللوپاتی) نامیده می شود. به دلیل اهمیت این موضوع، اثرات دگرآسیبی دو گونه علف هرز رایج در مزارع استان آذربایجان شرقی، شامل گیاهان پنیرک معمولی Malva neglecta و بیدگیاه Elymus repens بر شاخص های رشدی گندم و خیار مورد مطالعه قرار گرفت. آبشویه در غلظت های 2/5، 5، 7/5 و 10 درصد جهت تیمار بذرها تهیه گردید و از آب دوبار تقطیر به عنوان شاهد استفاده شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در داخل پتری انجام و شاخص های رشد از جمله طول اندام هوایی، طول ریشه چه، طول دانه رست، وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه چه، درصد و سرعت جوانه زنی اندازه گیری شدند. نتایج آنالیز آماری داده های آزمایش نشان دادند که تیمار آبشویه پنیرک، اکثر شاخص های رشدی گندم و خیار را در همه غلظت ها به طور معنی داری کاهش داد. اثر آبشویه بید گیاه متفاوت از آبشویه پنیرک بود به طوری که فقط در طول ریشه و دانه رست گندم کاهش معنی داری در برخی غلظت ها مشاهده شد. همچنین در تیمار آبشویه بیدگیاه در اکثر موارد تغییرات معنی داری در شاخص های رشدی خیار مشاهده نشد. بر اساس نتایج این پژوهش نشان داده شد که گیاه پنیرک بیش از بیدگیاه دارای پتانسیل دگرآسیبی بیشتری می باشد

Keywords:

دگرآسیبی , آللوکمیکال , علف هرز , پنیرک معمولی , بید گیاه , آبشویه