الهام چمنی - گروه بیوشیمی، مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران
عذرا ربانی چادگانی - گروه بیوشیمی، مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران

اپی روبیسین یکی از رایج ترین داروهای آنتراسیکلین است که در دهه اخیر به میزان زیادی به عنوان داروی شیمی درمانی تجویز می گردد داروی فوق اپیمر داروی دوکسوروبیسین می باشد که در نحوه قرار گرفتن گروه -OH در کربن شماره C-4 متفاوت می باشد. اپی روبیسین اثرات ضدتوموری خود را از طریق اختلال در عملکرد و سنتز DNA انجام داده و سمیت محدود کننده دوز داروی اپی روبیسین بر مغز استخوان است. در این مطالعه، اثرات داروی اپی روبیسین روی ترکیبات کروماتین سلول های غیر چسبنده مغز استخوان و با استفاده از تکنیک MTT آنالیز های ژل الکتروفورز و وسترن بلات مورد بررسی قرار داده شده است. نتایج نشان داد که داروی اپی روبیسین میزان زنده ماندن سلول های مغز استخوان را در یک رفتار وابسته به دوز و زمان کاهش می دهد. الگوی پروتیین های هیستونی این سلول ها در حضور غلظت های پایین داروی اپی روبیسین تغییر چندانی را نشان نمی دهد اما درغلظت های بالای دارو، کاهش می یابد. همچنین میزان پروتیین های غیر هیستونی HMGB1 با افزایش غلظت داروی اپی روبیسین کاهش می یابد که ایمینوبلات نیز آنرا تایید می نماید. از نتایج فوق چنین نتیجه می شود که داروی اپی روبیسین با اتصال به کروماتین باعثفشردگی کروماتین شده و مانع از استخراج پروتیین های آن می شود. در مورد HMGB1 ممکن استطی ایجاد آپپتوز در سلول های تیمار شده از سلول خارج شده باشد که نیاز به بررسی های بیشتر دارد

اپی روبیسین، سلول های غیر چسبنده مغز استخوان، پروتیین های هیستونی، پروتیین های غیر هیستونی