بیان رتپلیز در باکتری اشریشیا کلیو بررسی شرایط بازتاخوردگی آن

رتپلیز یک عامل لخته شکن نسل سوم است که به صورت نوترکیب در باکتری اشیرشیا کلیتولید می شود. این آنزیم به صورت اجسام الحاقی به شکل درون سلولی بیان شده و برای بازیابی فعالیت زیستی لازم است اجسام الحاقی حل شده و دوباره بازتاخورده شوند. به دلیل ساختار پیچیده و وجود 9 پیوند دی سولفیدی در ساختار رتپلیز، بازده فرآیند بازتاخورگی برای این آنزیم پایین است. در این پژوهش اثر افزودنی های مختلف روی بازده بازتاخوردگی رتپلیز مطالعه شد. از بین افزودنی های مختلف گلیسرول، اوره و Tween-80 بیشترین اثر را در افزایش بازده تارخودگی داشتند. در حضور اوره 4 مولار، افزودن گلیسرول تا 40 % به بافر بازتاخوردگی، بازده بازتاخوردگی رتپلیز را به طور چشمگیری افزایش داد. حضور Tween-20 در بافر بازتاخوردگی از ابتدای واکنش بازتاخوردگی منجر به کاهش بازده بازتاخوردگی شد، در صورتی که افزودن آن 3 ساعت بعد از شروع فرآیند بازتاخوردگی باعث افزایش فعالیت زیستی رتپلیز شد. در واقع Tween-80 بدون این که تاثیر زیادی بر بازده جرمی بازتاخوردگی داشته باشد، یک نقش آشکار در افزایش فعالیت رتپلیز دارد و بدون حضور آن در بافر بازتاخوردگی فعالیت رتپلیز به طور چشمگیری کاهش می یابد. در شرایط بهینه بافر بازتاخوردگی حاوی 4 مولار اوره، 30 % گلیسرول و 300 میکرومولار Tween-80 بود. در این شرایط با غلظت 25 میکروگرم در میلی لیتر رتپلیز در بافر بازتاخوردگی، بازده 80 % برای بازتاخوردگی به دست آمد

Keywords:

رتپلیز , بازتاخوردگی , پروتیین نوترکیب , عوامل لخته شکن