ارزیابی خاصیت آنتی اکسیدانی در برخی گیاهان دارویی

در این مطالعه اثر سه حلال استخراج آب، اتانول و اتانول آبی (اتانول: آب ، 80: 20 V/V) بر پتانسیل آنتی اکسیدانی ریشه ها، ساقه ها، برگ ها و گل های پنج گیاه دارویی مهم (خارشتر، خاکشیر، زرشک، بومادران و ازمک) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاضر نشان داد که عصاره اتانول آبی همه بخش های گیاهان دارویی واجد بیشترین خصوصیت آنتی اکسیدانی است و عصاره اتانولی از لحاظ پتانسیل آنتی اکسیدانی در مرتبه دوم قرار داشت. در همه حلال های استخراج برگ گیاهان بیشترین محتوای فنولی و فعالیت آنتی اکسیدانی را نشان داد، به استثنای زرشک که گل های آن پتانسیل بیشتری دارا بود. اما گل ها محتوای فلاونوییدی بیشتری در مقایسه با سایر بخش های گیاه داشت. همبستگی مثبت معنی داری R(2)> 0/9 بین محتوای فنولی و فعالیت آنتی اکسیدانی در همه گیاهان وجود داشت. بیشترین پتانسیل آنتی اکسیدانی در خارشتر وجود داشت، بعد از آن بومادران، زرشک، خاکشیر و ازمک به ترتیب فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتری را نشان دادند. نتایج این یافته ها نشان داد که گیاهان مورد مطالعه ما کاندیداهای خوبی برای خاصیت آنتی اکسیدانی هستند، بخصوص خارشتر و بومادران. به نظر می رسد که فعالیت جاروب رادیکال ها توسط گیاهان دارویی احتمالا مربوط به توانایی دهندگی هیدروژن فنول ها باشد

Keywords:

آنتی اکسیدان , فلاونویید , گیاه دارویی , فنول