جداسازی و کوپیگمانتاسیون آنتوسیانین های دو واریته انگور قرمز ارومیه

انگور Vitis vinifera L از مهم ترین گونه های گیاهی به دلیل استفاده های متفاوت آن در محصولات غذایی است. پوست انگور حاوی مقدار زیادی از آنتوسیانین است. آنتوسیانین ها بسیار ناپایدار بوده و به سرعت توسط واکنش ها رنگ زدایی می شوند. کوپیگمانتاسیون اصلی ترین مکانسیم پایداری رنگ آنتوسیانین است. هدف این مطالعه، جداسازی و کوپیگمانتاسیون آنتوسیانین های دو واریته انگور ارومیه (ریشبابا و قره قزل اوزوم) بود. در این مطالعه، عصاره آنتوسیانین های واریته های استخراج شده، ازمیان ستون رزین داوکس کاتیونی H+ دار عبور داده شد سپس جداسازی آنتوسیانین های عصاره ها با روش کروماتوگرافی لایه نازک با فاز ثابت سلولز میکروکریستالی انجام گردید. کوپیگمانتاسیونآنتوسیانین های این دو واریته با چهار کوپیگمانت (تانیک ، بنزوییک، گالیک و مالیک اسید) مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی تاثیر نوع و غلظت کوپیگمانت 0، 120، 240، 960 میلی گرم بر لیتر)، نسبت کوپیگمانت به آنتوسیانین 1:1 در نظر گرفته شد و با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر جذب نمونه ها در طول موج 450-650 نانومتر مقطع نگاری گردید. نتایج نشان داد که در این دو واریته دو آنتوسیانین توسط کروماتوگرافی لایه نازک با فاز ثابت سلولز میکروکریستالی از هم جدا شدند. در هر دو واریته، اسید مالیک واسید بنزوییک به ترتیب بیشترین و کمترین اثر Hyperchromic را داشتند و اثرات کوپیگمانتاسیون با افزایش غلظت کوپیگمانت ها افزایش یافت. در این تحقیق وابستگی فرآیند کوپیگمانتاسیون به غلظت و نوع کوپیگمانت به اثبات رسید و کوپیگمانتاسیون آنتوسیانین، باعث افزایش اثرات Hyperchromic و تغییرات Bathochromic شد.

Keywords:

آنتوسیانین , کروماتوگرافی , کوپیگمانتاسیون , انگورقرمز