فتانه سنگتراش - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نطنز، ایران
علی عسگری - پژوهشگر دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، ایران
سروش مهاجری - پژوهشگر دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، ایران

افزایش رشد طبیعی جمعیت و توسعه فزایندهی شهر تهران منجر به رشدبدون برنامهریزی فیزیکی در بعضی از مناطق بوده است لذا مکان مناسب از نظر توزیع فضای بهینه و مکان گزینی عادلانه برای کاربری درمانی در نظر گرفته نشده است و همچنین سطح بیشتر زیر ساختهای شهری تحت تسلط ساختمانهای مسکونی بوده است. اینگونه کاربریها در جهت ارایه تسهیلات به شهروندان نیازمند یکسری معیارها، اصول و قواعد مکانیابی میباشند. لذا برای مکان گزینی این کاربریها در منطقه 22 تهران از روش آ اچ پی که تکنیکی ریاضی برای مباحث چند فاکتوره بوده بهعنوان ابزاری قوی و ساده برای انتخاب وزن و کاهش اریبی وزن بوده، استفاده شده است. هدف عمده این پژوهش،ارزیابی نحوه توزیع ابنیه درمانی با توجه به استانداردها و ضوابط مکانیابی بوده است .با این فرض که مکان یابی ابنیه درمانی می تواند درجهت ارایه تسهیلات به شهروندان مفید واقع شود و دسترسی بیماران را تسهیلبخشد.در این پژوهش نگارنده کوشیده است با طراح تحقیق توصیفی- تحلیلی به پرسش های تحقیق،چگونه می توان به مکان یابی صحیح ابنیه درمانی دست یافت چگونه مکان یابی ابنیه در مانی می تواند در جهت اریه تسهیلات به شهروندان مفید واقع شود پاسخ گوید. از آنجایی که عدم مکانیابی صحیح کاربری های شهری خصوصا ابنیه های درمانی منجر به ناهماهنگی بین نیازها و خدمات ارایه شده از سوی کاربری ها می شود، وبه دلیل حساسیت این کاربری و ارتباط مستقیم آن با بیماران ،نحوه تخصیص فضابرای کاربری درمانی از اهمیت زیادی برخوردار است .در نتیجه نحوه پراکنش آنها در عرصه های شهری هم از بعد شهرسازی حایز اهمیت است. برنامه ریزی شهرینیازمند انجام مطالعات و تحقیقات گسترده پیرامون عناصر و اجزای متعدد و متنوع شهری است که از آن جمله می توان به فضاهای درمانی در شهرها اشاره کرد . دراین پژوهش به منظور مکان یابی ابنیه درمانی درمنطقه 22 شهرتهران ازروش سلسله مراتبی AHP و نرم افزار Expert choice استفاده شده است

برنامه ریزی شهری، مکان یابی، تحلیل سلسله مراتبی، ابنیه درمانی،منطقه 22 تهران