مقایسه تاثیر اعمال میراگر تسلیمیTadas در سازه های فولادی کوتاه مرتبه دور و نزدیک گسل

طراحی سازه های مقاوم در مقابل ارتعاشات لرزه ای یکی از دغدغه های اصلی مهندسان سازه به شمار می رود .زیرا ایران با ساختار ویژه لرزهزمین ساخت، وجود گسلهای فعال و لرزهخیزی زیاد در زمره مناطق با خطر بالای زلزله در جهان قرار دارد. که شهرهای مهم آن در معرض وقوع زلزلههای شدید و به دلیل توسعه ناسازگار با خطر زلزله، آسیبپذیر و خطرپذیر میباشند. همچنین به دلیل عدم امکان پیش بینی زمان وقوع و پی شگیری از زمین لرزه بای ستی با تمهیدات و رویکرد منا سب جهت عملکرد منا سب سازه ها ، خطرپذیری حاصل از چنین حوادثی را کاهش داد.کنترل سازه ها یکی از روش های موثر مهندسی زلزله جهت کاهش پاسخ لرزه ای می باشد. بدین معنا که که ویژگی های رفتار دینامیکی سازه به نحوی تنظیم شوند که پا سخ سازه تحت اثر تحریکات خارجی از محدود مجاز خارج ن شود. ، یکی از ابزارهای کنترل رفتار سازه میراکننده ها هستند که دامنه حرکت آن ها ، میزان انرژی جذب شده توسط دمپر را افزایش داده و بدین طریق بتوانیم آسیب های ناشی از زلزله را کاهش دهیم. به عبارت دیگر بتوان با بروز جابه جایی کم در قاب انرژی بیشتری را جذب نمود. در این مقاله یک مدل سازه ای دو طبقه شامل یک و سه دهانه طراحی و در نرم افزار Sap مدل سازی شده ا ست. و سپس همان سازه با درنظر گرفتن میراگر TADAS در حوزه دور و نزدیک از گسل مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج ن شان می دهد که وجود این نوع میراگر پا سخ های سازه شامل دریفت و برش طبقات را به میزان قابل قبولی کاهش می دهد.

Keywords:

زلزله حوزه دور , حوزه نزدیک , میراگر تسلیمی , TADAS , کوتاه مرتبه