بررسی عملکرد سازه های فولادی جداسازی شده با جداگرهای پاندولی اصطکاکی سه گانه دردوحالت خطی و غیرخطی

درمطالعه پیش رو تفاوت مدلسازی ارتجاعی و غیرارتجاعی روسازههای قرارگرفته برروی جداگرهای آونگی اصطکاکی سه گانه مورد بررسی قرارگرفته است. برای کاهش اثرات زلزله برساختمانها، استفاده از سیستمهای جداساز یک راه حل موثر برای مقابله با تحریکات لرزهای میباشد. طراحی جداسازهای لرزهای به گونهای است که منجر به طرح روسازهای نسبتا صلب با تغییر مکان نسبی پایین میشود. یکی از راههایی که بتوان هم تغییر مکانهای بین طبقهای و هم شتاب طبقات را کاهش داد، استفاده از جداسازهای لرزهای است. در مطالعه سازههای جداسازی شده به طور معمول روسازه بصورت ارتجاعی مدل میگردد، ولی تحقیقات زیادی در مورد رفتار سازه در صورت ورود المانهای تیر و ستون به ناحیه غیرخطی انجام نشده است. این امر در زلزلههای با شدت بالا و در صورتی که جداگر به انتهای ظرفیت تغییر مکانی خود برسد محتمل است. برای این منظور جداگرهای پاندول اصطکاکی سه گانه که جدیدترین نوع جداگرهای اصطکاکی به شمارمی رود انتخاب شده و سازههای فولادی باتعداد طبقات 4 و 7 و 10 بر روی آن قرارگرفته است. علاوه بر مدلسازی غیرخطی رفتار جداگر، رفتار تیر و ستونهای سازه نیزدر دو حالت خطی و غیرخطی مدلسازی شده است که باتوجه به نتایج به دست آمده، سه روسازه تحت هفت زلزله مقیاس شده MCE وارد حالت غیرخطی نشده است و با افزایش دوره تناوب موثر و میرایی موثر جداساز میزان شتاب بام و دریفت طبقات کاهش یافته است.

Keywords:

جداگرهای اصطکاکی سه گانه Triple Concave Friction Pendulum) ( , رفتار غیرخطی , تغییر مکان وبرش پایه جداگر , دریفت , شتاب طبقات روسازه