ارزیابی تکنیک های بهسازی در نشست ناشی از روانگرایی پی های سطحی در مصالح ماسه ای اشباع با استفاده از میز لرزه

وقوع روانگرایی تحت تاثیر بارهای دینامیکی در مصالح ماسه ای اشباع، می تواند منجر به وقوع نشست های قابل توجه در سازه های سطحی گردد. روانگرایی در خاک های اشباع که در آنها فضای بین دانه ها کاملا باآب پر شده است رخ می دهد. قبل از زلزله میزان فشار آب در شرایط استاتیکی بوده و تحت اثر تعادل موجود بین ذرات خاک، نیروهای تماسی بین آنها برقرار می باشد. در زمان زلزله، ارتعاشات زلزله باعث افزایش فشار آب حفره ای می شوند که این امر شرایط لازم برای حرکت نسبی ذرات خاک نسبت به یکدیگر را ایجاد می کند. در اثر روانگرایی مقاومت خاک از بین رفته و خاک قادر به تحمل بار ناشی از سازه های فوقانی را نمی باشد. در تحقیق حاضر با استفاده از میز لرزه ژیوتکنیکی1g رفتار پی های منفرد در مقیاس کوچک بر روی ماسه سست اشباع که پتانسیل روانگرایی بالایی دارد، مدلسازی شده است. جهت مدلسازی از ماسه استاندارد 161 فیروزکوه استفاده شده است. در این تحقیق، تاثیر بهسازی بستر با استفاده از مصالح ژیوسنتتیکی (ژیوکامپوزیت و ژیودرین) و نیز تکنیک جایگزینی مصالح روانگرا با مصالح غیر روانگرا، مورد ارزیابی و مقایسه قرار می گیرند. نتایج حاصل از این تحقیق در انتخاب تکنیک بهسازی بهینه جهت کاهش نشست های ناشی از وقوع روانگرایی در مصالح دانه ای بسیار کاربردی می باشد.

Keywords:

میز لرزه , روانگرایی , پی سطحی , بهسازی , نشست پی , ماسه اشباع