تخمین رواناب حوضه های آبخیز با استفاده از مدل هیدروگراف واحد مصنوعی گاما وبتا مطالعه موردی:حوضه کسیلیان

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 527

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICESCONF05_052

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1396

Abstract:

در این مقاله هدف ، استخراج مدل دقیق جهت تخمین رواناب حوضه آبخیز و تخمین رواناب حوضه آبخیز کسیلیان با استفاده از مدل هیدروگراف واحد مصنوعی گاما می باشد. توزیع گامای دو عاملی ساده شده، برای استخراج یک آبنمود واحد مصنوعی، بکار گرفته می شود که در مقایسه با دیگر روش های موجود راحتتر و دقیقتر می باشد. این مدل تغییر یافته با ارایه یک تقریب دقیق، روابط تجربی را برای برآورد β (فاکتور شکل آبنمود واحد بی بعد) از عامل )nتعداد مخازن) مدل ناش توسعه میدهد. در توسعه این روابط غیر خطی از الگوریتم مارگارت استفاده شده است.این مدل تحلیلی ساده شده در حوضه آبریز کیسیلیان بکار گرفته شده و به بررسی و حل توابع پرداخته و نتایج محاسباتی بدست آمده با نتایج مشاهداتی مقایسه می شود.از نتایج مشخص شد میزان دبی بیشینه در رویداد 69/6/ 11 بیشترین مقدار و در رویداد 71/3/30 کمترین مقدار را دارا می باشد. همچنین از نتایج تحلیل ها با کمک فرمولها و کد تدوینی در اکسل مشخص شد که داده های پیش بینی شده در این کد و روش توزیع گامای دو عاملی دارای خطای کمی است به گونه ای که خطای مربوط به تخمین مقدار q و qp بیشینه بین 2 تا 7 درصد می باشد. با توجه به اینکه داده های موجود در حوضه آبریز کیسیلیان در محدوده های زمانی کمی استخراج شده اند بنابراین در تمامی زمانها نمی توان داده ها را با یکدیگر مقایسه کرد.همچنین زمان t با دبی بیشینه نیز به درستی و با خطای کمی با روش توزیع گامای دو عاملی تخمین زده شد که حدود 5 درصد بزرگتر از داده های مشاهداتی موجود برای رویدادهای موجود می باشد که خطای قابل قبولی می باشد. بنابراین نهایتا از نتایج مربوط به توزیع گامای دوعاملی می توان نتیجه گرفت که این روش برای رویدادهای مختلف حوضه کیسیلیان دارای دقت قابل قبولی نسبت به نتایج مشاهداتی بوده و خطای آن کمتر از 7 درصد می باشد.

Keywords:

توزیع گامای دو عاملی , حوضه آبریز , کسیلیان , دبی

Authors

عبداله عابدی

دانشجوی کارشناسی ارشد

تورج سبزواری

استاد گروه مهندسی عمران ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد استهبان