حسین بیگدلی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد زنجان
زهره ترابی - عضو هییت علمی ، استادیار گروه معماری دانشگاه آزاد زنجان

خلاقیت به عنوان عنصری نهادینه در وجود آدمی از بدو پیدایش او وجود داشته اما این استعداد بالقوه نیاز به شکوفایی دارد ودرهمین راستا توجه به دوران کودکی اهمیت می یابد، چرا که بیشتر جنبه های استعداد آدمی از کودکی شکل می گیرد و تقویت خلاقیت در هر فرد، زمانی موثر است که این امکان در دوران کودکی برای او فراهم شود. امروزه به منظور پاسخگویی به نیازها و حقوق اولیه کودکان و بالا بردن کیفیت های زندگی کودکان در مراحل بعدی، روز به روز بر اهمیت آموزش و پرورش خلاقیت در کودکان افزوده می شود.با بررسی پژوهش های انجام شده در زمینه روانشناسی محیطی، می توان به این مهم دست یافت که نحوه طراحی محیط می تواند به ایجاد خلاقیت و ابتکار در کاربران و رشد ذهنی و هوشی آنها کمک کند. اگرچه عوامل ارثی در تکوین هوش بی اثر نیستند اما این عوامل در حکم ماده خام هستند که این ماده خام تا با وسایل مختلف آماده نشود، محصول بدست نمی آید. محیط از عناصری تشکیل می شود که در کنار هم معنادار می شوند و ویژگی و کیفیت های هرکدام از این عناصر در شکل گیری رفتارهای مختلف موثر می باشد. بنابراین در طراحی فضاهای مختص کودکان، باید فضاهایی مرتبط با فعالیت آن ها و دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشدآنها )رشد فیزیکی، ذهنی، عاطفی، اجتماعی و خلاقیت( در نظر گرفته شود. در این مقاله نیز به مفهوم خلاقیت، عوامل موثر در رشد خلاقیت و لزوم استفاده از آنها در فضاهای کودکان و نقش آن ها در رشد کودک پرداخته شده است. رویکرد مقاله توصیفی و به روش کیفی بوده و ابزار دسترسی به اطلاعات به شیوه کتابخانه ای می باشد

خلاقیت، کودک، محیط، رشد، فضا