هادی کریم زاده - گروه مهندسی عمران نقشه برداری، واحد ممقان، دانشگاه آزاد اسلامی، ممقان، ایران
محمدحسین رضایی مقدم - استاد، واحد ممقان، دانشگاه آزاد اسلامی، ممقان، ایران

توسعه شهری و رشد بیرونی خارج از کنترل و ناهماهنگ در پیرامون مناطق شهری باعث از بین رفتن اراضی کشاورزی و باغی و تبدیل آنها به اراضی ساخته شده و افزایش ترافیک و آلودگیهای زیست محیطی میشود. برای مدیریت و برنامهریزی توسعه شهری و همچنین ارزیابی اثرات تجمعی آن، بررسی و شبیهسازی توسعه فیزیکی شهر ضروری میباشد. در این مقاله با استفاده از تصاویر ماهوارهای چندزمانه لندست 7 و 8 و تکنیکهای پردازش تصاویر ماهوارهای شبکه عصبی، تغییرات کاربری اراضی در مقطع زمانی 5112 - 5112 با تایکد بر گسترش پراکنده منطقه شهری آذرشهر مورد ارزیابی قرار گرفته است. بر اساس نتایج حاصله، مقدار مساحت منطقه شهری آذرشهر در سال 5112 از 3533/3 هکتار به 3253/52 هکتار در سال 5112 رسیده است. همچنین نتایج نشان داد مجموع کاهش اراضی باغی برابر با 731/3 هکتار میباشد و میزان کاهش سطح زیر کشت 55/5 هکتار است، همچنین میزان افزایش کاربری اراضی شهری برابر با 378/9 هکتار است. علت کاهش کاربری باغی به ترتیب 04 درصد آن مربوط به گسترش سطح کشاورزی و 21 درصد کاربری مسکونی میباشد. که لزوم مدیریت توسعه آتی مبتنی بر اصول توسعه پایدار را میطلبد. بدین منظور عوامل موثر بر توسعه فیزیکی منطقه شهری آذرشهر بر اساس پیشینه تحقیق در قالب 8 شاخص شناسایی و با استفاده از روش تحلیل شبکه ANP، الگوی مناسب برای توسعهی شهر آذرشهر تهیه گردید. نتایج این تحقیق علاوه بر قابلیت مدل ANP، عدم مطابقت روند توسعه فیزیکی شهر آذرشهر با الگوی بهینهی عمران شهری را نشان داد.

شهر آذرشهر، الگوی رشد بهینه شهری، تحلیل شبکه ANP، تغییرات کاربری اراضی، طبقه بندی شبکه عصبی