محمد حسن صاحبی حق - استادیار، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
زهرا خورشیدی - دانشگاه علوم پزشکی تبریز
شیرین برزنجه عطری - دانشگاه علوم پزشکی تبریز

یکی از انواع طلاق طلاق عاطفی است که در خانواده های آسیاییی به خصوص اسیای جنوب شرقی شایع است در این حالت زوجین بنا به ضرورت و اجبار زیر یک سقف با همدیگر زندگی می کنند ولی روابط عاطفی سازنده و مناسبی ندارند، با توجه به اثرات مثبت خودکارآمدی روی خانواده و رضایتمندی زناشویی هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین طلاق عاطفی و خودکارآمدی در پرستاران شهر رشت است این مطالعه یک مطالعه مقطعی همبستگی است 382 نفر از پرستاران واجد شرایط مراکز آموزشی درمانی شهر رشت به روش سهمیه ای و تصادفی منظم انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر بود. جهت جمع آوری از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون با کمک نرم افزار spss19 استفاده گردید. نتایج نشان داد میانگین سنی شرکت کنندگان 39±7 بود که از بین افراد شرکت کننده تعداد 346 نفر 93.5 درصد زن و 25 نفر مرد 6.5 درصد بودند همچنین میزان طلاق عاطفی پایین و خودکارآمدی بالا می باشد و بین طلاق عاطفی و خودکارآمدی همبستگی معکوس معنادار 0/157- وجود دارد. P=0/002 خودکارآمدی در تمام زمینه ها موثر است ارتقاء خودکارآمدی موجب بالا بردن رضایت زناشویی و کاهش طلاق عاطفی می شود بنابراین با توجه به شغل حساس پرستاران توصیه می شود در برنامه ریزی ارتقاء شغلی جهت ارتقاء کارایی پرستاران آموزش مهارت های زندگی و افزایش خودکارآمدی گنجانده شود.

طلاق عاطفی، خودکارآمدی، ایران، پرستاران