کاربرد رویکردهای متفاوت روانشناسی در برنامه ریزی آموزشی

جایگاه روانشناسی در تعلیم و تربیت همواره از مهم ترین مواردی بوده است که صاحب نظران، روان شناسان، برنامه ریزان، و به صور کلی سیاست گذاران آموزشی، در راستای اهداف کلان اموزشی یک جامعه به آن توج ویژه دارند. این رویکرد به موارد متعدد مهم در فرایند یادگیری از جمله اجتماع، خانواده، معلمان، محیط های آموزشی، سیاست های کلان و.. اشاره دارد. در مقاله پیش رو تلاش بر آن شد است تا به صورت کلی موارد کلی موارد عنوان شده با رویکردهای روانشناسانه و برنامه ریزی آموزشی مورد بررسی قرار گرفته و در این راستا، در کنار رعایت اصول اساسی هریک، از نظریات صاحب نظران نیز بهره گرفته شدهاست. در ادامه به دقت بررسی خواهد شد که اگر جنبه ای متعدد مرتبط روانشناسی در راستای سیاست گذاری های کلان و خرد آموزشی مورد استفاده قرار گیرند تا چه میزان در کیفیت آموزشی از جمیع جوانب می توانند مفید باشند. در نهایت مشاهده خواد شد که ترکیب دو رویکرد روانشناسی و برنامه ریزی آموزشی تا چه میزان می تواند در یک راستا قرار گرفته و همدیگر را تکمیل کنند.

Keywords:

روانشناسی رشد , روانشناسی تربیتی , روانشناسی شخصیت , روانشناسی اجتماعی , برنامه ریزی آموزشی , اموزش و پرورش