زهره مریانجی - استادیار گروه جغرافیا ، دانشگاه سید جمال الدین اسد آبادی
حامد عباسی - استادیار گروه جغرافیا دانشگاه لرستاب

در این مطالعه سیلاب شهری سنقر، از طریق تعیین دبی سیلابی به منظور پیش بینی حجم آب قابلاستحصال ناشی از سیلاب ها و برنامه ریزی در زمینه مدیریت وتوسعه شهری منطقه، مورد بررسی قرارگرفته است. بدین منظور بر اساس شدت سیلاب رخ داده، دوره بازگشت های مختلف آن به روشاستدلالی محاسبه شد. جهت برآورد آبدهی سالانه از روش جاستین استفاده گردید. بر اساس نتایج به -دست آمده میانگین آورد سالانه 0/54 متر مکعب بر ثانیه است . بر اساس روش استدلالی حداکثر دبی سیلابی برای دوره برگشت 100، 50، 10، 5 به ترتیب 158، 141، 102، 87 متر مکعب برثانیه است باکاهش دوره بازگشت، میزان دبی سیلابی کاهش می یابد. این امر نشان دهنده آن است که رواناب هایکمتر از 100 متر مکعب برثانیه که در حدود 50 درصد سطح منطقه را در بر می گیرند، عمدتا مربوطبه جریان های نرمالی هستند که تقریبا در اغلب موارد در منطقه جاری می شوند و مربوط به جریان هایغیر طغیانی می باشند. ولی در بقیه کلاس ها که میزان جریاب افزایش مییابد، نقش جریان های طغیانیبیشتر می گردد.

دبی سیلابی، رو جاستین، روش استدلالی، حوضه آبریز سنقر