استفاده از فنون سنجش از دور ماهواره ای و سامانه اطلاعات جغرافیایی برای شناسایی آسیب پذیری اراضی نسبت به مخاطرات شهری: مطالعه موردی شهر اصفهان

گسترش پدیده ی شهرنشینی منجر به افزایش تراکم حضور انسان ها در فضای محدود و آسیب پذیری بیشتر آن ها نسبت به آلودگی ها، مخاطرات و بلایای طبیعی انسانی شد. با این حال آگاهی از نوع، شرایط وقوع و پتانسیل مخاطرات شهری مهمترین رکن برای پیشگیری و مقابله با هر یک از این مخاطرات است. از این رو در تحقیق حاضر با استفاده از فنون سنجش از دور ماهواره ای و سیستم اطلاعات جغرافیایی، یک روش ارزیابی سریع برای شناسایی مناطق با پتانسیل آسیب ذیری بالا در زمان وقوع مخاطرات معرفی و در کلان شهر اصفهان مورد استفاده قرار گرفته است. برای این منظور، دو شاخص فاصله از را ه های ارتباطی اصلی و تراکم ساخت و ساز به ترتیب با استفاده از تابع فاصله اقلیدسی و پردازش تصویر ماهواره ی لندست تولید شد. سپس با بی مقیاس کردن هر دوشاخص در یک محدوده ی 0 تا 1 و ترکیب آن ها با یکدیگر نقشه ای تحت عنوان شاخص آسیب پذیری نواحی چهارده گانه شهر اصفهان به مخاطرات تهیه گردید. بر اساس نتایج حاصل، مناطق مرکزی شهر (نواحی 1 و 3 شهرداری) به دلیل تمرکز بالای ساخت و ساز در معرض آسیب پذیری بیشتری نسبت به سایر نواحی شهری هستند که می بایست در طراحی شبکه امدادرسانی مانند مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی و اورژانس مورد توجه قرار گیرند

Keywords:

سنجش از دور ماهواره ای , سامانه اطلاعات جغرافیایی , آسیب پذیری اراضی , شهر اصفهان