انوش جعفری - استادیار و عضو هیات علمی دانشکده ی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس
مقداد رحمانزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات منطقه ای از دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس،چالوس،ایران

تحریم ازنظراقتصادی ابزاری است برای تغییر رفتار ومنش سیاسی واقتصادی دولت ها. در دهه های گذشته، ایالات متحده به سه بهانه جلوگیری ازتوسعه برنامه هسته ای، حمایت ازتروریسم وادامه نقض حقوق بشر؛ طیف گسترده ای ازتحریم ها را درمورد ایران اعمال نموده و همواره سعی کرده تا برفشارتحریم ها بیافزاید و تحریم های یکجانبه خود را به همگان بقبولاند. جمهوری اسلامی ایران نیزقاطعانه دستیابی به قابلیت تولید سلاح های هسته ای را انکار می کند و بیان می دارد که ازبرنامه هسته ای خود تنها برای مقاصد صلح آمیز، به خصوص تولید برق و برآورده ساختن تقاضای انرژی درآینده استفاده می کند. ایالات متحده بارها و بارها ازاحتمال اقدام به یک حمله پیشگیرانه علیه ایران سخن گفته است و با تحت فشار قراردادن آژانس بین المللی انرژی اتمی ( IAEA ( اعلام نموده که ایران تعهدات خود را نسبت به پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای ) NPT ( نقض کرده است و این را بزرگترین چالش جامعه بین المللی دانسته و ازتحریم های اقتصادی به عنوان ابزاری برای تغییر رفتار ایران استفاده می کند و هرگاه با مخالفت ایران مواجه می شود، برشدت آنها می افزاید .دراین میان بسیاری ازکشورها جهت جلوگیری ازیک جنگ درمنطقه خاورمیانه که برای آنها بسیارحیاتی است، با تحریم های اقتصادی به عنوان جایگزینی برای جنگ نظامی با ایالات متحده دراعمال تحریم ها همکاری می نمایند.در این پژوهش برآنیم تا به بررسی اهداف و نتایجی که ایالات متحده از اعمال تحریم ها بر علیه جمهوری اسلامی ایران می خواهد به یک جمع بندی کلی رسیده ،تا اینکه در آخر به این سوال که چرایی ضعف جمهوری اسلامی ایران از تحریم اچیست ،پاسخ مکفی داده شود.

تحریم،نفت،اقتصاد بافت،انقلاب اسلامی،منافع ملی