بررسی تجربی افزایش بازه عملکردی موتور اشتعال تراکمی همگن با سوخت بنزین

ویژگی اصلی موتورهای اشتعال تراکمی (HCCI) کاهش شدید آلاینده NOx و PM همزمان با افزایش راندمان و کاهش مصرف سوخت است. با این وجود به علت بازه کاری محدود و نبود راه های معین برای کنترل زمان شروع احتراق کاربردهای این موتورها محدود مانده است. در این مطالعه از یک موتور تک سیلندر دیزل با نسبت تراکم 19.3 برای احتراق در حالت HCCI استفاده شده است. بازه کاری در این مطالعه براساس λ و EGR تعریف شده است. در یک موتور HCCI برای مقادیر ثابت نسبت تراکم، دور موتور ، دما و فشار دمای هوای ورودی می توان با تغییر میزان λ و EGR به مقدار توان مورد نیاز دست یافت. کلیه آزمون ها در دمای هوای ورودی 75 درجه سانتیگراد و فشار ورودی 137 کیلوپاسکال و دور 1600rpm انجام گرفته است. درصد گازهای پرخوران (EGR) هم در آزمون ها از صفر تا 41 درصد متغیر بوده است. در آزمون ها در هر EGR ثابت مقدار لامبدا از حالت کوبش تا حالت بدسوزی جاروب شده است. نتایج نشان داد با استفاده از EGR می توان بازه کاری موتور HCCI را تا بارهای متوسط (imep = 5.4 bar) افزایش داد. در یک مقدار EGR ثابت با افزایش مقدار λ مقادیر HC و CO افزایش یافت. روند کلی کاهش HC و CO با افزایش EGR به علت ماهیت مخلوط است که با افزایش EGR به سمت استوکیومتریک می رود. ولی EGR به خودی خود باعث افزایش این آلاینده ها می گردد.

Keywords:

موتور اشتعال تراکمی همگن , بازه ی عملکردی موتور , گاز پرخوران , سوخت بنزین