تعیین تقویم زمانی گردشگری با استفاده از شاخص سیستماتیک اقلیم آسایش (مطالعه موردی شهر لاهیجان)

امروزه بررسی عوامل اقلیمی برای مناطق گردشگری به منظور فراھم نمودن شرایط مناسب و راحت برای گذران اوقات فراغت از اھمیت فوق العاده ای برخوردار است. اقلیم به عنوان یکی از ارکان مھم در توسعه ی صنعت گردشگری به حساب آمده و ھمچنین عاملی مھم و تاثیر گذار بر روی فعالیت ھا و آسایش گردشگران می باشد و گردشگران نیز برنامه ھای سفر خود را با توجه به شرایط اقلیمی و جوی مقصد موردنظر برنامه ریزی می نمایند. در این تحقیق از شاخص اقلیم آسایش (TCI) به صورت سیستماتیک به تشریح شرایط اقلیمی شھرستان لاھیجان به منظور ارتباط بین شرایط آب و ھوایی با گردشگری و با بھره گیری از پارامترھای میانگین حداکثر دما، میانگین حداقل رطوبت نسبی ، میانگین دما، رطوبت ، سرعت باد مجموع بارش و ساعات آفتابی طی یک دوره آماری بیست ساله پرداخته شد. ھدف از انجام این تحقیق ارایه یک تقویم زمانی مناسب برای گردشگران و مجریان تورھای گردشگری می باشد و نتایج حاصله نشان می دھد که فصول پاییز و زمستان (ماه ھای: آبان، آذر، دی، بھمن، اسفند) به دلیل کاھش دما و افزایش باران شرایط نامطلوبی برای گردشگران داشته و ماه ھای اردیبھشت و خرداد با بیشترین امتیاز بھترین شرایط را برای حضور گردشگران و فعالیت ھای گردشگری فراھم ساخته است.

Keywords:

شاخص TCI , اقلیم آسایش , گردشگری , توریسم , لاهیجان