تحلیل مکانی فضایی مراکز مذهبی در شهرستان رامسر و نقش آن در توسعه گردشگری

توریسم مذھبی و زیارتی یکی از رایجترین اشکال گردشگری در جھان است و تنھا شکل از اشکال توریسم می باشد که بر موانع جغرافیایی واقلیمی غلبه می نماید. جاذبه ھای مذھبی، زیارتگاھھا و اماکن مقدس ھرساله تعداد زیادی از گردشگران را بسوی خود جلب می کنند. ایران نیز با داشتن جاذبه ھای قوی در زمینه گردشگری مذھبی (اعم از مراکز مذھبی،آیین ھا و سنت ھای مذھبی و باورھای دینی و مذھبی) می تواند به یکی از قطب ھای پذیرش گردشگر معنوی در جھان تبدیل شود. این پژوھش با ھدف بررسی جغرافیایی مراکز مذھبی و نقش آنھا در توسعه گردشگری در شھرستان رامسر و بصورت توصیفی – تحلیلی بانجام رسیده است. در فرآیند کار از روش ھای مرسوم جمع آوری اطلاعات (اسنادی و میدانی) بھره گیری شده و داده ھا با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شد اند. نتایج این پژوھش نشان داد که بین موقعیت جغرافیایی اماکن مذھبی با تعداد گردشگران ارتباط وجود دارد بطوری که 60 درصد مراکز مذھبی شھرستان رامسر در ارتفاع بالای 500 متر استقرار دارند اما بدلیل مشکلات ارتباطی و ضعف دسترسی با افزایش ارتفاع تعداد گردشگران کاھش می یابد. ضمن اینکه عدم ارایه خدمات مناسب ضعف تبلیغاتی نیز روی جذب گردشگران مذھبی به این ناحیه تاثیر منفی گذاشته است.

Keywords:

گردشگری مذهبی , اماکن مذهبی , شهرستان رامسر , بقاع امامزاده ها