سعید محمدی - کارشناسی ارشد رشته تربیت بدنی وعلوم ورزشی گرایش فیزیولوژی ورزشی دانشگاه رازی کرمانشاه
علی جمشیدی حسین آبادی - کارشناسی ارشد رشته تربیت بدنی وعلوم ورزشی گرایش فیزیولوژی ورزشی دانشگاه رازی کرمانشاه

هدف کلی از انجام این پژوهش بررسی عملکرد جودوکاران با توان هوازی و بی هوازی متفاوت در آزمون آمادگی ویژه جودو بود.بدین منظور تعداد 33 نفر از جودوکاران مرد شهر کرمانشاه (سن؛ 2/25±22/60 سال) با حداقل سه سال سابقه تمرین منظم و شرکت در مسابقات رسمی این رشتهبه طور داوطلبانه و به صورت نمونه در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل آزمون آمادگی ویژه جودو، چرخ کارسنج برای اجرای آزمون بی هوازی وینگیت 30 ثانیه ای و نوارگردان برای اجرای آزمون هوازی بیشنه بروس بود. به منظور جلوگیری از اثر خستگی آزمون ها بر یکدیگر بین اجرای هر آزمون آمادگی ویژه جودو استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین دو گروه با توان هوازی بالا و توان هوازی پایین تفاوت معناداری در اجرای آزمون ویژه جودو وجود دارد (0/05≥P) و افراد با توان هوازی بالاتر عملکرد بهتری را از خود نشان دادند. اما نتایج بررسی جودوکاران با توان بی هوازی بالا و پایین نشان داد که بین دو گروه در اجرای آزمون جودو تفاوت معناداری وجود ندارد (0/05≤P). همچنین نتایج نشان داد که بین توان هوازی (VO₂max) و شاخص آمادگی آزمون ویژه جودوکاران ارتباط معناداری با سطح معناداری بالا وجود دارد (0/01≥P)، اما بین توان بی هوازی (اوج توان بی هوازی) و شاخص آمادگی آزمون ویژه جودوکاران ارتباط معناداری وجود ندارد (0/05≤P). نتایج این پژوهش نشان می دهد که جودوکاران با توان هوازی بالاتر عملکرد بهتری را در آزمون ویژه جودو داشتند.

توان هوازی، توان بی هوازی، آزمون آمادگی ویژه جودو