ایجاد سرزندگی و پویایی در محله با بهره گیری از رویکرد TND (نمونه موردی: محله حصار)

با شروع عصر مدرن و در پی آن ایجاد کنگره سیام و منشور آتن، منطقه بندی عملکردی رواج پیدا کرد و محلات مفهوم خود را ازدست داده و هویت و سرزندگی در شهرها از بین رفت. در جهت رفع مشکلات ناشی در اواخر قرن بیستم جنبش نوشهرگرایی به وجود آمد. این جنبش برای ایجاد جوامع پایدار و کارا بازگشت به الگوی محلات سنتی را امری لازم می داند. یکی از مهم ترین اصطلاحات مطرح شده در نهضت نوشهرسازی، توسعه محلات سنتی (TND) است. این رویکرد توجه ویژه ای به برنامه ریزی و طراحی محلات دارد و بسیاری از راهکارهای آن در جهت ارتقاء ابعاد مختلف محله می باشد. تحقیق حاضر به منظور ساماندهی یکی از محلات شهری و ایجاد سرزندگی در آن انجام گرفته است. این تحقیق ازنظر روش جزء تحقیقات توصیفی- تحلیلی و اسنادی- میدانی می باشد. درروند تحقیق تعاریف، اصول و راهکارها موردبررسی قرارگرفته و به انجام مطالعات بر روی بافت محله ی حصار درزمینه های جمعیتی، کالبدی، عملکردی و دسترسی پرداخته شده و از برخی معیارهای TND برای ساماندهی و ارتقاء ساختار کالبدی- فضایی محله و ایجاد سرزندگی در آن استفاده شده است. نتیجه تحقیق را می توان کارایی معیارهای TND در ساماندهی محله حصار و ترغیب ساکنین و مراجعین به سکونت در این محله عنوان کرد.

Keywords:

محله , سرزندگی , محلات سنتی , TND , حصار