بررسی حس تعلق در روستا-شهرها اساس تکنیک های مبتنی بر منطق فازی (نمونه موردی : روستا شهر کشف مشهد)

با گذشت زمان اغلب فضاهای روستایی بر اثر نفوذ شهرنشینی به دلیل میل بشر به دستیابی به مناطق بکر و خوش آب و هوا،خاصیت روستایی خود را رفته رفته از دست داده و رو به شهری شدن می روند.این اتفاق در ابتدا با فروش و تفکیک زمین به عنوان کالای با ارزش و به دنبال آن،تغییر شغل ساکنان از کشاورزی و دامداری به شغل های دیگر و سپس بر اثر نفوذ ساکنان غیر بومی،تغییر رفتار و فرهنگ و معیشت ساکنان اتفاق می افتد.در این زمان منطقه روستایی در دل شهر تنها از لحاظ کالبدی،به صورت روستا باقی مانده و ساکنانو فرهنگ و معیشت از روستایی به شهری تغییر یافته است.اما تغییرات به اینجا ختم نشده و به دنبال آن ساکنان بومی روستا نیز خواستار تغییر محیط زندگی خود شدهو هرفرد به نوعی سعی در تفییر کالبد زندگی خود دارد.در این تغییرات برنامه ریزی نشده مشکلات بسیاری چون:بافت و معابر ارگانیکی که برای مجتمع ها و جمعیت زیاد طراحی نشده اند؛عدم تقسیم بندی و تفکیک مناسب زمین و الگوی ساخت و ساز واحد،عدم تطابق فرهنگ ساکنان بومی و غیر بومی و مشکلات اجتماعی آن و همچنین مهم ترازآن از بین رفتن حس تعلق ساکنان و...دارد. این مشکلات سیمای طبیعی و ارگانیک بافت را برهم زده و نتیجه آن تولید فضاهایی نامناسب و ظاهری بی شکل و دارای هرج و مرج بصری خواهد بود. مقاله حاضر به بررسی میزان حس تعلق در روستا شهر ها نموده است و در توضیح حس تعلق باید اینگونه تعریف کرد که حس تعلق از معیار های ارزیابی محیط های با کیفیت بوده و ویژگی های کالبدی نظیر فرم و روابط اجزا کالبدی و تاکید بر فعالیت های اجتماعی محیط نقش مهم و موثر در شکل گیری حس تعلق دارد. بنابراین نتیجه گیری میشود که باید برای برخورد با روستا-شهرها، الگویی مناسب اندیشیده شود که بتواند ضمن فراهم آوردن امکانات و تسهیلات زندگی امروزی برای ساکنان آن؛کالبد و بافت رانیز به صورت اصلی خود حفظ کند تا از مهاجرت ساکنین به شهرهای مادر جلوگیری شود.

Keywords:

روستا شهر , حس تعلق , محیط