بررسی حس تعلق به مکان بر تعاملات اجتماعی به لحاظ نظام کالبدی در محله نوغان مشهد

رشد شهر نشینی و بی کیفیت بودن محیط های کالبدی شهرهای معاصر باعث کاهش تعاملات اجتماعی و کمرنگ شدن حس تعلق اجتماعی در مردم شده است . شناسایی معیارهای ارتقا دهنده تعاملات اجتماعی ضرروی است از این جهت که مانع از رونق افتادن فضاهای عمومی میشود. یکی از مهمترین معیار های تعاملات اجتماعی، حس تعلق به مکان است که در راستای تداوم حضور انسان در مکان نقش تعیین کننده ای دارد احساس تعلق خاطر به مکان در بین ساکنین بافت های کهن سبب پایداری آن، در ابعاد مختلف میگردد. محله نوغان در بافت پیرامون حرم حضرت امام رضا(ع) در شهر مشهد واقع شده که در محدوده طرح بهسازی و نوسازی قرار گرفته است. با توجه به اهمیت حس تعلق به محله به عنوان یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بر تعاملات اجتماعی، این پژوهش بر آن است نقش مولفه حس تعلق را بر ارتقای تعاملات اجتماعی و اجتماعی پذیری در محله نوغان به عنوان جزیی تفکیک ناپذیر شناسایی و ارایه نماید. روش تحقیق توصیفی و رویه آن به بررسی اسنادی داده های بدست آمده از مطلعات کتابخانه ای می پردازد. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که حرم مطهر حضرت امام رضا (ع) در نزدیکی این محله، مهمترین عامل تاثیرگذار بر حس تعلق است به سبب کیفیت و قدرت این عامل محیطی، در طول زمان، بر درک ساکنین متاثر گردیده و سبب افزایش مدت سکونت و ایجاد رضایت مندی آن ها شده است.

Keywords:

حس تعلق , تعاملات اجتماعی , محله نوغان , کالبد شهری , حرم امام رضا (ع)