باقر محمدگلی - کارشاسی ارشد مهندسی مکانیک، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
صادق رحیمی نقنه - کارشناسی ارشد مهندسی عمران، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
رضا ارجمند - کارشناسی ارشد مهندسی عمران، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
اکبر خالدی - کارشناسی ارشد عمران، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان ، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

سیستم های براساس پوشش های نانو در حال حاضر در ضدآب سازی نمای ساختمان، شیشه، مخازن بتنی، پارچه، چوب کاربرد روزافزونی یافته اند. سطوح آبگریز با زاویه تماس بیش از 90 درجه به دلیل خواص خود تمیز شوندگی که دارند توجه زیادی را هم در زمینه صنعت و هم در زمینه آموزشی به خود جلب کرده است. چسبیدن کثیفی به شیشه، شفافیت آن را کم کرده و به طور چشم گیری دید را کاهش می دهد. در تحقیق حاضر، با استفاده از روش سل- ژل پوشش سیلیسی آبگریز شفاف خود تمیز شونده پایه تترا اتوکسی سیلان (TEOS) بر روی زیرلایه شیشه ایجاد شد و پوشش دهی با استفاده از روش غوطه وری انجام شد. برای سل تهیه شده از TEOS،اتانول، آب دوبار تقطیر شده و هیدروکسید آمونیوم با نسبت های ثابت استفاده شد. تاثیر موادی نظیر فنیل تری اتوکسی سیلان (PTES)، پلی متیل متاکریلات (PMMA)، بر روی آبگریزی پوشش ایجاد شده مورد بررسی قرارگرفت. برای مشخصه یابی و بررسی مورفولوژی سطحی نمونه ها از دستگاه میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) و برای بررسی میزان آبگیزی از دستگاه اندازه گیری زاویه تماس (CA) استفاده شد. نتایج نشان داد که در نسبتPTES/TEOS=1 بیشترین آبگریزی حاصل می شود و زاویه تماس برابر 142.5 می باشد و با افزایش این نسبت آبگریزی کاهش می یابد. همچنین زاویه تماسی حاصل از پوشش سطوح توسط نانوذرات پلی متیل متاکریلات، 68 درجه و زاویه تماس سطح پوشش داده شده با نانوذرات فنیل تری متوکسی سیلان برابر با 59 درجه بدست آمد.

زاویه تماس، سل_ ژل، ترشوندگی، PMMA, PTES