بررسی اثر زبری سطح بر روی آبگریزی شیشه های پوشش داده شده توسط کامپوزیت پلمیری HDTMS و نانوذرات TIO2 و SIO2

سیستم های براساس پوشش های نانو در حال حاضر در ضدآب سازی نمای ساختمان، شیشه، مخازن بتنی، پارچه، چوب کاربرد روزافزونی یافته اند. سطوح آبگریز با زاویه تماس بیش از 90 درجه به دلیل خواص خود تمیز شوندگی که دارند توجه زیادی را هم در زمینه صنعت و هم در زمینه آموزشی به خود جلب کرده است. چسبیدن کثیفی به شیشه، شفافیت آن را کم کرده و به طور چشم گیری دید را کاهش می دهد. در این پژوهش، با استفاده از روش سل- ژل پوشش سیلیسی آبگریز شفاف خود تمیز شونده پایه هگزا دسیل تری متوکسی سیلان (HDTMS) بر روی زیرلایه شیشه و به وسیله اسپری ایجاد شد. برای سل تهیه شده از TEOS، متانول، آب دوبار تقطیر شده و هیدروکسید آمونیوم (کاتالیزور) با نسبت های ثابت استفاده شد. برای بررسی زبری سطح نمونه ها از دستگاه میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) و برای بررسی میزان آبگریزی از دستگاه اندازه گیری زاویه تماس(CA) استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین زاویه تماس مربوط به نمونه پوشش داده شده با نانوذرات TIO2 و کاتالیزور HCl می باشد (120 در جه). با افزایش زبری سطح و عدم یکنواختی آن، زاویه تماس و در نتیجه ترشوندگی کاهش می یابد.

Keywords:

زبری سطح , زاویه تماس , نانوذراتTIO2 , آبگریزی , HDTMS