مریم رحمانزاده دریسی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی شیمی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
نادیا اسفندیاری - استاد یار، گروه مهندسی شیمی، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران

بیشتر ترکیبات دارویی حلالیت کمی در آب دارند بنابراین جذب بیولوژیکی آن ها در بدن کم است، میزان زیادی از داروی وارد شده به بدن، بدون جذب از بدن خارج می شود و مقدار استفاده از آنها بالا خواهد بود، این مسیله در مورد داروهای گران قیمت بیشتر ایجاد مشکل می کند. میزان و سرعت انحلال از طریق کاهش اندازه ذرات افزایش پیدا می کند، انحلال ذرات ریز شده بیشتر است زیرا سطح تماس آن ها با آب بیشتر است. روش های مرسوم و متداول کاهش اندازه ذرات شامل آسیاب کردن، کریستالیزاسیون و خشک کردن با خشک کن های پاششی و انجمادی است که بیش تر این روش ها مکانیکی بوده و به علت تنش بالا و عدم کنترل اندازه ذرات نهایی، مشکلاتی از قبیل تغییر ماهیت، توزیع وسیع اندازه ذرات، آلودگی محیط زیستی، وجود حلال در محصول باقیمانده را به دنبال دارند که امروزه برای جلوگیری از این مشکلات جهت ریز کردن ذرات از سیالات فوق بحرانی استفاده می کنند. یکی از مهم ترین این روش ها فرآیند ضد حلال گازی است.

حلالیت، سیالات فوق بحرانی، ترکیبات دارویی، فرآیند ضد حلال گازی