اثر غلظت اسید فسفریک در محلول پلیمری بر ساختار و کارایی غشاهای متخلخل الیاف توخالی پلی وینیلیدن فلوراید-هگزافلوروپروپیلن برای جذب دی اکسید کربن

در این مقاله غشاهای متخلخل الیاف توخالی پلی وینیلیدن فلوراید-هگزافلوروپروپیلن با روش جداسازی فازی ساخته شده اند. اثر غلظت افزودنی غیرحلال فسفریک اسید در محلول پلیمری بر ساختار و کارایی غشاها برای جذب دی اکسید کربن در تماس دهنده غشایی بررسی شده است. نتایج میکروسکوپ الکترونی نشان داد که با افزودن غیر حلال به محلول پلیمری ساختار بندانگشتی غشاها افزایش می یابد که بدلیل افزایش سرعت جداسازی فازی می باشد. غشاهای تولیده شده با 3% غیر حلال اندازه حفره های کوچکتر و تخلخل سطحی بیشتری نشان دادند. با افزایش تخلخل سطحی و مقاومت مرطوب شدن غشاهای تولید شده با 3% اسید فسفریک بیشترین میزان شار جذب 1.55x10(3)mol/m(2)s در سرعت مایع 0.03 متر بر ثانیه حاصل گردید که این مقدار تقریبا 53% بیشتر از غشا ساده می باشد. بنابراین با افزایش تراوایی و مقاومت مرطوب شدن غشاهای پلی وینیلیدن فلوراید هگزافلوروپروپیلن می توان شار جذب غشاها در تماس دهنده غشایی را افزایش داد.

Keywords:

غشا , الیاف توخالی پلی وینیلیدن فلوراید-هگزافلوروپروپیلن˛ فسفریک اسید , جذب دی اکسیدکربن , تماس دهنده غشایی