پریسا صابری - دانشجوی کارشناسی ارشد ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد ، گروه مدیریت ، نجف آباد ، ایران
علی کرباسی - استادیار گروه مدیریت ، دانشگاه پیام نور ، تهران، ایران

هوش استراتژیک توانایی سازگارپذیری با شرایط دایما متغیر امروزی می باشد که با گام برداشتن در یک مسیر ثابت و هموار مغایرتدارد. زیرا تمامی سیگنال ها و نشانه های رقابتی امروزی، ما را به سازگاری با شرایط متغیر فرا می خوانند. هنگامیکه با دقت بیشتری بهدلیل ورشکستگی شرکت ها می پردازیم ، متوجه میشویم که اکثر آنها وجود مشکل را دریافته بودند، اما نتوانسته اند استراتژی حلمسیله را تشخیص دهند. اغلب آنها حاضر به تغییر در راستای شرایط جدید نبوده اند، زیرا پیش از آن سرمایه های انسانی و مالی زیادیرا برای ایجاد ساختار خود هزینه نموده و تغییر این جبر ساختاری برایشان امر دشواری محسوب شده است. و در نهایت، کارمندان یکشرکت یا سازمان هستند که تحت اثرات استراتژی توسعه یافته و مناسب قرار می گیرند. از این رو، هوش استراتژیک را قابلیتی نامنهاده اند که از طریق آن می توان با توجه به رفتارهای فردی و اجتماعی روش صحیح سازگارپذیری با شرایط جدید را آموخت. هوشمندیاستراتژیک را میتوان در پنج حوزه هوشمندی مرتبط با بازار ، هوشمندی کلان محیطی، هوشمندی مرتبط با منابع، هوشمندیاطلاعاتی و هوشمندی مرتبط با فرایند سازمانی می باشد (نوبل، 2015 : 18 - 19) لذا این پژوهش با هدف مطالعه، بررسی و رتبهبندی ابعاد هوش استراتژیک مدیران با استفاده از تکنیک ANP فازی انجام پذیرفته که داده های مورد نیاز این پژوهش از 85 نفر ازخبرگان مدیریت با استفاده از پرسشنامه مقایسات زوجی جمع آوری گردیده و با استفاده از تکنیک ANP فازی مورد تحلیل قرارگرفته که نتایج پژوهش نشان میدهد بیشترین وزن به ترتیب هوشمندی محیطی با ضریب وزنی 0.271 هوشمندی بازار با ضریبوزنی 0.27 هوشمندی فرایندی با ضریب وزنی 0.204 هوشمندی اطلاعاتی با ضریب وزنی 0.164 و هوشمندی منابع با ضریب وزنی0.105 می باشد.

هوش استراتژیک ، ANP فازی ، هوشمندی محیطی ، هوشمندی بازار ، هوشمندی فرایندی اطلاعاتی