توسعه انرژی های تجدید پذیر و نقش آن در پیشرفت آینده صنعت نیروگاهی ایران

توسعه ای که سازگار با محیط زیست نباشد پایدار نیست و می تواند خطرات محیط زیستی مختلفی داشته باشد قسمت اعظم مصرف انرژی به وسیله ی کشورهای توسعه یافته بوده و هرچه کشوری صنعتی تر و از نظر اقتصادی مرفه تر باشد، مصرف سرانه ی انرژی آن بیشتر خواهد بود به طوریکه رابطه ی مستقیمی بین مصرف انرژی الکتریکی و درآمد سرانه ی هر کشور وجود دارد.در این مقاله، توسعه بهینه سیستم عرضه برق در کشور بر مبنای منطق حداقل، هزینه و با استفاده از یک مدل سیستم انرژی و در قالب چهار طرح کلی صورت پذیرفته است. توابل مورد استفاده در این مطالعه مدل بوده و دوره زمانی آن از سال 1395 تا 1430 می باشددینامیک مبتنی برمهندسی سیستم ها هدف اصلی این مقاله بررسی نقش عوامل فوق بر توسعه انرژی های نو و تجدیدپذیر می باشد. بر این اساس، اثرات تغییرات نرخ تنزیل)روشی است برای تخمین ارزش حال یا ارزش فعلی ( بین 15 تا 5درصد نیز برتوسعه به کارگیری فناوریهای فوق مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج این مطالعه نشان می دهند که در صورت ادامه روند کنونی دررشد مصرف برق، در سال 1430 ظرفیت نصب شده نیروگاهی بایستی به حدود 250 هزار مگاوات انرژی به صورت جدی دنبال شود،. علاوه بر این، نتایج مدل گویای این واقعیت است که توسعه چشمگیر فناوریهای نو و تجدیدپذیر، نیازمند آن است که نرخ تنزیل کمتر از 10 در صد باشد. و نهایتا مدل مبتنی برمهندسی سیستم ها جهت سنجش پایداری بخش انرژی های تجدید پذیر معرفی شده است.

Keywords:

توسعه پایدار , نرخ تنزیل , انرژی های تجدید پذیر