بهاره بابایی - کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات آیت الله آملی
کیانوش هاشمیان - دانشیار گروه روان شناسی دانشگاه الزهرا تهران
کامبیز کامکاری - استادیار دانشگاه گروه روان شناسی آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

دانش آموختگان و سرمایه های یک کشور محسوب می شوند و توجه به پیشرفت تحصیلی آنها و عواملی که می تواند آنها را در این امر مهم یاری بخشد بسیار حایز اهمیت است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات درمان شناختی– رفتاری گروهی را بر ناسازگاری اجتماعی دانش آموزان شرکتکننده در المپیادهای علمی بود. روش طرح نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان شرکت کننده در المپیادهای علمی شهر تهران در سال تحصیلی 1395 - 1394 بود. برای تعیین حجم نمونه از بین 408 نفر ،تعداد 60 نفر از مراکز مشاوره که دارای اختلالات سازگاری اجتماعی پایین بودند انتخاب شد، از این تعداد 30 نفر به صورت روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس سازگاری اجتماعی کالیفرنیا ) CPI ( بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که کاهش نمرههای مقیاس مرتبط با ناسازگاری اجتماعی در پس آزمون معنیدار بوده است ) P≤0.05 (. رفتار درمانی شناختی به شیوه گروهی در پسآزمون باعث کاهش ناسازگاری اجتماعی و تعدیل مولفههایی از قبیلسلطهگری، مردمپذیری، حضور اجتماعی، اجتماعی شدن، مسیولیت پذیری، خویشتنداری، پیشرفت از طریق همنوایی، انعطاف پذیری و جنبه زنانگی داشتن شده است ) P≤0.05 (. بنابراین اجرای درمان شناختی رفتاری گروهی برای رفع اختلالات سازگاری اجتماعی، و در نتیجه کاهش ناسازگاری های اجتماعی دانش آموزان شرکت کننده در المپیاد پیشنهاد میگردد .

درمان شناختی-رفتاری گروهی، ناسازگاری اجتماعی، دانش آموزان المپیادی